VI - Dział Sztuki Dalekiego Wschodu
Gromadzenie dalekowschodnich zbiorów w Muzeum Narodowym zapoczątkował dar Wiktora Osławskiego z roku 1892 – stanowiły go dwa japońskie wazony ze scenami produkcji jedwabiu. Sztuka Japonii również dzisiaj zajmuje wyjątkową pozycję w kolekcji liczącej ponad 12600 obiektów, które pochodzą również z Chin, Korei, Mongolii, Tybetu, a także, choć w mniejszym zakresie, z Indii i Indonezji.
Największy i najbardziej jednolity zespół stanowi sztuka japońska, w tym zwłaszcza grafika szkoły ukiyo-e (ponad 4600 plansz, ilustrowanych książek i albumów) pochodząca z kolekcji Feliksa Jasieńskiego. Reprezentowani są tu najwięksi mistrzowie barwnego drzeworytu japońskiego od XVII do XIX wieku, m. in.: Suzuki Harunobu, Isoda Koryūsai, Torii Kiyonaga, Kitagawa Utamaro czy Toshūsai Sharaku.
Do znakomitości z kręgu szkoły Utagawa należą: Toyokuni, Kuniyoshi jak również Hiroshige. Na specjalną uwagę zasługuje Katsushika Hokusai, autor między innymi wzorników „Manga – różnorodne szkice”, od których Feliks Jasieński zaczerpnął inspiracje do swojego pseudonimu Manggha. Drugim co do wielkości i wartości artystycznej zespołem japoniców są militaria, w tym około 50 mieczy (katana, wakizashi, tachi), z których kilka okazów należy do najwyższej klasy artystycznej, podobnie jak zespół hełmów, masek i zbroi. Znaczący jest zbiór ponad 750 jelcy tarczowych tsuba oraz ozdobne części rękojeści miecza.
Na interesującą kolekcję laki japońskiej składają się puzderka na lekarstwa inrō wraz z ozdobnymi guzami netsuke z wieku XVIII-XIX, ponadto różnego typu szkatułki, czarki, stoliki, grzebienie itp. Wśród tkanin japońskich, szczególną uwagę zwraca zespół 30 pasów obi, kimona oraz makaty przeważnie z XVIII i XIX wieku. Zbiór ceramiki japońskiej obejmuje późne dziewiętnastowieczne wyroby, produkowane na eksport dla Europy.
Kolekcję sztuki japońskiej uzupełniają malowidła na jedwabiu i papierze, z których najwcześniejsze pochodzą z XVII wieku. Rzeźbę japońską reprezentują figury bóstw z brązu i drewna, jak również drobna plastyka z kości słoniowej, tzw. netsuke i okimono. Spośród innych wyrobów rzemiosła artystycznego wymienić należy wyroby z emalii komórkowej, artystycznie plecione kosze i instrumenty muzyczne.
Największy i najbardziej jednolity zespół stanowi sztuka japońska, w tym zwłaszcza grafika szkoły ukiyo-e (ponad 4600 plansz, ilustrowanych książek i albumów) pochodząca z kolekcji Feliksa Jasieńskiego. Reprezentowani są tu najwięksi mistrzowie barwnego drzeworytu japońskiego od XVII do XIX wieku, m. in.: Suzuki Harunobu, Isoda Koryūsai, Torii Kiyonaga, Kitagawa Utamaro czy Toshūsai Sharaku.
Do znakomitości z kręgu szkoły Utagawa należą: Toyokuni, Kuniyoshi jak również Hiroshige. Na specjalną uwagę zasługuje Katsushika Hokusai, autor między innymi wzorników „Manga – różnorodne szkice”, od których Feliks Jasieński zaczerpnął inspiracje do swojego pseudonimu Manggha. Drugim co do wielkości i wartości artystycznej zespołem japoniców są militaria, w tym około 50 mieczy (katana, wakizashi, tachi), z których kilka okazów należy do najwyższej klasy artystycznej, podobnie jak zespół hełmów, masek i zbroi. Znaczący jest zbiór ponad 750 jelcy tarczowych tsuba oraz ozdobne części rękojeści miecza.
Na interesującą kolekcję laki japońskiej składają się puzderka na lekarstwa inrō wraz z ozdobnymi guzami netsuke z wieku XVIII-XIX, ponadto różnego typu szkatułki, czarki, stoliki, grzebienie itp. Wśród tkanin japońskich, szczególną uwagę zwraca zespół 30 pasów obi, kimona oraz makaty przeważnie z XVIII i XIX wieku. Zbiór ceramiki japońskiej obejmuje późne dziewiętnastowieczne wyroby, produkowane na eksport dla Europy.
Kolekcję sztuki japońskiej uzupełniają malowidła na jedwabiu i papierze, z których najwcześniejsze pochodzą z XVII wieku. Rzeźbę japońską reprezentują figury bóstw z brązu i drewna, jak również drobna plastyka z kości słoniowej, tzw. netsuke i okimono. Spośród innych wyrobów rzemiosła artystycznego wymienić należy wyroby z emalii komórkowej, artystycznie plecione kosze i instrumenty muzyczne.