Zwiastowanie
Obraz Zwiastowanie Mistrza Jerzego ze zbiorów Czartoryskich (tempera na desce, 1517) poddano konserwacji w związku z wypożyczeniem na wystawę Kraków – europejskie miasto prawa magdeburskiego 1257–1791 organizowaną przez krakowskie Muzeum Historyczne w rocznicę 750-lecia lokacji Krakowa (maj–listopad 2007 roku).

Pociemniały werniks, zmienione kolorystycznie retusze oraz przetarcia malowidła przysłaniały urodę tego dzieła. Po oczyszczeniu obraz odzyskał głębokie i czyste barwy, uwidoczniły się precyzyjnie wykonane detale i subtelny modelunek karnacji. Przeprowadzono badania pigmentów i spoiwa oraz analizę w światłach UV i IR.

Przedstawienie wzorowane na drzeworycie Albrechta Dürera stanowiło środkową część tryptyku z kolegiaty św. Michała na Wawelu. Obraz, odnaleziony przez Izabelę Czartoryską w 1802 roku w ruinach wawelskiej kolegiaty, został włączony do jej kolekcji. Restaurowany był w 1891 roku przez Bronisława Abramowicza.

Wystawa, na której zaprezentowano obraz, była niepowtarzalną okazją, żeby zobaczyć Zwiastowanie zestawione ze skrzydłami tryptyku z kościoła św. Krzyża w Krakowie.
Konserwacja została wykonana w latach 2006–2007 przez Katarzynę Novljaković i Małgorzatę Chmielewską.

Adoracja Dzieciątka
Adoracja Dzieciątka Lorenza Lotta (tłusta tempera na desce topolowej, ok. 1507) to jeden z najcenniejszych obrazów renesansowych znajdujących się w zbiorach polskich.
Bernard Berenson, wybitny znawca malarstwa renesansowego, umieścił krakowski obraz w monografii Lorenza Lotta wydanej w roku 1901. Dopiero w 1908 roku. badacz zobaczył Adorację Dzieciątka w pałacu hrabiego Zygmunta Pusłowskiego w Krakowie. Na rewersie malowidła znajduje się znak kolekcyjny jednego z największych kolekcjonerów XVII wieku, Don Gaspara de Haro y Guzman, ambasadora Hiszpanii w Rzymie i wicekróla Neapolu.

W ramach pełnej konserwacji usunięto pociemniały werniks, w wyniku czego na niektórych partiach obrazu ukazały się przemalowania. Fragment tła w postaci szmaragdowej zasłony był pokryty jednolitym, prawie czarnym kolorem. Podobnie został przemalowany błękitny płaszcz Marii wraz z żółtym podbiciem. Badania przemalowanych fragmentów wykazały, że wykonano je w XIX w. (wykryta została m.in. żółć chromowa, którą do palety malarskiej wprowadzono po 1825 roku). Podczas prac konserwatorzy usunęli wtórne nawarstwienia i przywrócili oryginalny koloryt weneckiego obrazu.
Czas konserwacji: 1996–1997
Wykonawca: Anna Grochowska-Angelus