Idź do treści strony
Dostępny dla niepełnosprawnych wzrokowo Przewijak Kawiarnia Dostępny dla niepełnosprawnych słuchowo facebook flickr googleplus instagram pinterest searchsearch twitterwifi Zakaz fotografowania youtube wheelchair Listgridheart LOGO kir Calendar Calendar Calendar Logo

Przykłady realizacji Pracowni Konserwacji Malarstwa i Rzeźby w Muzeum Książąt Czartoryskich

Przykłady realizacji Pracowni Konserwacji Malarstwa i Rzeźby w Muzeum Książąt Czartoryskich

Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem
Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem Harmensza Rembrandta van Rijn, 1638, olej na dębowej desce.
Decyzja o podjęciu prac wynikała z bardzo widocznych zmian estetycznych na licu obrazu. Pociemnienie i zmatowienie werniksu, zmienione kolorystycznie retusze oraz powierzchniowe zabrudzenia fałszowały kolorystykę i zmniejszały walory artystyczne obrazu.


Konserwacji towarzyszyły badania fizykochemiczne: wykonano zdjęcie rentgenowskie, w świetle ultrafioletowym i podczerwieni oraz sodowym, badania dendrochronologiczne, a także analizę pigmentów, spoiw, zaprawy. Badania pozwoliły dokładniej poznać technikę i technologię obrazu.
W trakcie konserwacji z lica obrazu usunięto pociemniały wtórny werniks oraz liczne stare retusze, które częściowo zasłaniały oryginał. Prace prowadzone były pod mikroskopem, z wykorzystaniem obserwacji w świetle ultrafioletowym. Założono kity w miejscach ubytków zaprawy, a także deski podobrazia. Podklejono warstwę malarską do podłoża.

Konserwacja estetyczna polegała na uzupełnieniu ubytków warstwy malarskiej w zakresie niezbędnym do jej scalenia.

Przeprowadzona konserwacja przywróciła w pełni pierwotną kolorystykę dzieła, czytelność detali, szczególnie w ciemnej partii obrazu, oraz ukazała głębię i perspektywę.
Czas konserwacji: 2003
Wykonawcy: Katarzyna Novljaković, Anna Grochowska-Angelus

Św. Katarzyna Aleksandryjska
Św. Katarzyna Aleksandryjska Hansa Suessa von Kulmbach, tempera na desce, fragment awersu lewego skrzydła ołtarza z kościoła oo. Paulinów na Skałce w Krakowie, datowanego na rok 1511.

Tryptyk składał się z przedstawień Pokłonu Trzech Króli, postaci św. Barbary na awersie prawego skrzydła oraz umieszczonych na rewersach czterech scen z życia Marii. Ołtarz został zdemontowany, kwatery podzielono na części. Przedstawienie św. Katarzyny Aleksandryjskiej zostało zakupione przez Czartoryskich w roku 1895 od przeora zakonu oo. paulinów. W tym czasie obraz miał kształt owalu.

W 1902 roku obraz poddano konserwacji, którą wykonał ceniony niemiecki fachowiec w tej dziedzinie, Alois Hauser, główny konserwator galerii malarstwa Kaiser-Friedrich-Museum w Berlinie. Przekształcił on owalny kształt malowidła w prostokątny przez dodanie podobrazia i uzupełnienie warstwy malarskiej.

W latach 1999–2001 konserwację tego obrazu wykonała Małgorzata Chmielewska. Wizerunek poddano szczegółowym badaniom – wykonano rentgenogram obrazu oraz zdjęcia w ultrafiolecie i podczerwieni, przeprowadzono analizy pigmentów, spoiw, zaprawy i podobrazia. Przed konserwacją obraz był pokryty kilkoma warstwami pożółkłych werniksów, po których usunięciu uwidoczniły się znacznie pociemniałe uzupełnienia owych werniksów. To było powodem podjęcia decyzji o pozostawieniu jedynie oryginalnego malowidła. W trakcie usuwania zmienionych kolorystycznie retuszy odkryto, iż na jednej z desek owalnego podobrazia znajdują się resztki zupełnie innego malowidła. Badania identyfikacyjne pigmentów wykazały, że fragment ten nie pochodzi z Kulmbachowskiego tryptyku. Przy uzupełnianiu warstwy malarskiej kierowano się zasadą ograniczonego ingerowania w zachowane malowidło. Z tego powodu nie powtórzono Hauserowskich rekonstrukcji. Przyświecająca obecnej konserwacji idea wyeksponowania dzieła Kulmbacha wyłącznie w jego autentycznej części wymagała zaprojektowania nowego obramowania. Owalny kształt obrazu podkreślono przez dodanie nakładki z drewna dębowego – zasłonięta została w ten sposób deska wtórnego prostokątnego podobrazia. Wykonano też wgłębną ramę o kasetonowym profilu, złoconą i polichromowaną w dwóch kolorach, z wybieranym ornamentem. Posłużono się przy tym wzorami z istniejących przykładów XVI-wiecznych ram.

Kontynuując przeglądanie tej strony, akceptujesz pliki cookies. Więcej na ten temat możesz dowiedzieć się w naszej Polityce Prywatności
Akceptuję