Kto w domenie publicznej od 2024 roku?
-
Nowy rok to sporo nowości - nowe postanowienia, nowe wyzwania, nowe plany, ale i kolejne dzieła sztuki, które trafiły właśnie do domeny publicznej, co oznacza, że dostępne są dla każdego, bez ograniczeń. Przypominamy: w 2024 roku do domeny publicznej trafia twórczość osób, które zmarły w 1953 roku. Niezależnie od dat dziennych, dzieje się to pierwszego dnia kolejnego roku, 70 lat po śmierci. Bardzo chętnie Wam ich przedstawimy, wspólnie z polską Wikipedią, partnerką MNK w działaniach na rzecz otwartego dostępu do artystycznego dziedzictwa z naszych zbiorów.
Od 1 stycznia możemy w dowolny sposób używać wizerunków dzieł artystów polskich, francuskich, niemieckich czy belgijskich. To twórcy zajmujący się malarstwem, ceramiką, ilustracją książkową, projektowaniem, grafiką, reżyserią teatralną i filmową, scenografią, architekturą, jak i publicystyką czy edukacją. I tak, spośród polskich artystek i artystów, bez ograniczeń korzystać będzie można z twórczości: Mojżesza Kislinga (ur. 1891) - artysty żydowskiego pochodzenia, studenta Józefa Pankiewicza, reprezentanta École de Paris, działającego między innymi w Krakowie, Paryżu czy Nowym Jorku. Muzeum Narodowe w Krakowie zna artystę najlepiej z portretu pędzla Romana Kramsztyka (1885-1942), zachwycającego nas w Galerii Sztuki Polskiej XX+XXI w Gmachu Głównym.
Od 2024 roku można bez ograniczeń używać reprodukcji prac Bronisławy Rychter-Janowskiej (ur. 1872), polskiej malarki oraz publicystki, autorki dramatów i pamiętników, twórczyni pejzaży oraz portretów, której prace publikowane były w wydawnictwach krakowskich, lwowskich i wiedeńskich. Domena publiczna obejmuje twórczość Stanisława Szwarca (ur. 188), malarza, litografa, profesora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, członka Stowarzyszenia Wit Stwosz, do którego należała pracownia sztuki i przemysłu artystycznego, czy Ignacego Wróblewskiego (ur. 1858), malarza, rysownika i grafika, którego ilustracje znalazły się między innymi w “Tygodniku Ilustrowanym”, “Biesiadzie Literackiej” (kiedy piszemy te słowa, Wróblewski nie ma swojej strony w Wikipedii, warto się tym zająć!)
Pośród francuskich artystów w domenie publicznej warto wymienić Raoula Dufy (ur. 1865), malarza fowistę, grafika, ilustratora książek, scenografa, projektanta mebli czy przestrzeni publicznych, który wypracował dekoracyjny, barwny styl stosowany później w projektach ceramiki, tekstyliów czy dekoracji budynków. W zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie znajduje się akwarela stworzona w specyficznym dla artysty stylu. Do odkrycia jest także Lucien Lévy-Dhurmer (ur. 1865), malarz okresu symbolizmu i secesji, zajmujący się także ceramiką i dekoracją wnętrz.
Jako przykład twórczości niemieckich artystów, przedstawiamy Wam dziś Karla Bayreuthera (ur. 1891), projektanta w wytwórni ceramiki Rosenthala, twórcę znanej formy Regina i innych modeli serwisów, takich jak: Sanssouci, Pompadour, Winifred czy Vienna. Do domeny dołącza też Mathilde Ade (ur. 1877), niemiecko-węgierska graficzka, twórczyni ilustracji do książek dla dzieci, autorka ponad 300 ekslibrisów, w tym w formie litografii i akwafort. Jeden z nich znajduje się w naszych zbiorach.
Serdecznie zapraszamy do poznawania twórczości artystów i artystek na platformie zbiory.mnk.pl oraz w polskiej Wikipedii i Wikimedia Commons. Multimedia i artykuły powiązane z MNK znajdziecie na stronie wikiprojektu GLAM: Muzeum Narodowe w Krakowie.
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
