W Chinach hafciarstwo należy do jednej z najstarszych technik zdobienia tkanin, a jej tradycja liczy ponad 4000 lat. Chinki od najmłodszych lat uczyły się tego rzemiosła od matek dekorując haftem szaty i akcesoria strojów m.in. buty, wachlarze, różnego rodzaju saszetki, a także zwoje naśladujące malowidła oraz makaty i parawany.
Na epokę Qing przypada szczytowy okres rozwoju tej techniki zdobniczej. Najbardziej utalentowane hafciarki tego okresu należały do elity, a ich prace oceniano w randze artystycznej. Jedną z nich była Ding Pei, tworząca w 1 .poł. XIX w., autorka traktatu o hafciarstwie Xiupu (1821 r.). Porównała w nim haftowanie do sztuki kaligrafii pisząc:”Igła jest twoim pędzlem, jedwab papierem, nić tuszem” . Ding Pei odnosiła się do procesu haftowania nie tylko w wymiarze estetycznym, ale także moralnym . Uważała, że studiowanie teorii i praktyka miały wpływ na doskonalenie się kobiet.
Hafciarstwo rozwijało się w wielu regionalnych stylach, z których najważniejsze to: Beijijng (Jingxiu), Suzhou (Shuxiu) , Guangdong (Yuexiu), Hunan (Xiangxiu), Sichuan (Shixiu).
Najczęściej używanymi ściegami hafciarskimi były: ścieg płaski, ścieg łańcuszkowy, sznureczek, ścieg kładziony oraz ścieg węzełkowy.
Kunszt chińskiego rękodzieła ostatniej cesarskiej epoki możemy podziwiać do lipca 2015 roku na wystawie "W przestrzeni Smoka".
Spódnica qun z motywami kwiatów i motyli (fragment) Epoka Qing, XIX w. Jedwab, haft.
Haft w odcieniach niebieskich (sanlan) z popularnym motywem kwiatów i owoców (hua guo). Zdobiąc kobiece szaty symbolizują liczne cnoty: lotos - czystość i skromność, peonia – piękno, chryzantema - długowieczność, śliwa – niewinność. Natomiast melon to symbol jedności i siły rodziny.
Kostium teatralny (fragment) Epoka Qing, XIX/XX w. Jedwab, złota nić, metalowe lusterka, szkło, haft. Na przedniej części kostiumu teatralnego widoczny haft kładziony złotą nicią z papierowym oplotem na jedwabnym rdzeniu z motywem pary zwróconych ku sobie smoków z płonącą perłą.
Spódnica qun z motywami kwiatów i motyli (fragment) Epoka Qing, ok. poł. XIX w. Jedwab, bawełna, haft.
Hafty zdobiące spódnicę zostały wykonane w stylu pekińskim. Hafty w tej odmianie wykonywane były głównie ściegiem płaskim (atłaskowym). Charakterystyczny dla nich jest horror vacui - motywy kwiatów i motyli wypełniają całą zdobioną powierzchnię.
Szata kobieca waitao (fragment) Epoka Qing, XIX/XX w. Jedwab, złota nić, haft. Motyl w tradycji chińskiej jest symbolem lata, piękna i marzeń. W połączeniu z kwiatem symbolizuje wierność małżeńską.