fot. Jacek Świderski - Pracownia Fotograficzna MNK
Grupa Krakowska: Maria Stangret
Spotkanie w Galerii Sztuki Polskiej XX wieku z kustoszem MNK Anną Budzałek. Na przykładzie "Gry w klasy" przyjrzymy się twórczości Marii Stangret.
Maria Stangret (1929)
Gra w klasy, 1970
Ol. pł. pilśń, 200 x 150, 100 x 58, 50 x 58
Nie sygn.
Nr inw. MNK II-b-2189/1-3
Zakup od autorki 1971
Maria Stangret studiowała w latach 1955-1960 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uczestniczyła we wszystkich happeningach Tadeusza Kantora. Była współpracowniczką i aktorką w teatrze "Cricot 2".
Malarka tworząca w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych malarstwo informel. W latach siedemdziesiątych tworzyła konceptualne obrazy-obiekty; od lat osiemdziesiątych interesuje się zagadnieniami iluzji i realności obrazu poprzez włączanie do kompozycji umieszczonych poza nimi przedmiotów; autorka "powieści bez końca".
ZOBACZ POZOSTAŁE SPOTKANIA Z KUSTOSZEM
Gra w klasy z 1970 roku to obraz z wymalowanym na białym tle schematem dziecięcej gry. Składa się on z kilku elementów i spływa ze ściany na podłogę, jakby zachęcając do rozpoczęcia zabawy. Jest to przykład pracy, w której artystka zacierała różnicę między umownym, a realnym statusem obrazu świata.
Gra w klasy, 1970
Ol. pł. pilśń, 200 x 150, 100 x 58, 50 x 58
Nie sygn.
Nr inw. MNK II-b-2189/1-3
Zakup od autorki 1971
Maria Stangret studiowała w latach 1955-1960 w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uczestniczyła we wszystkich happeningach Tadeusza Kantora. Była współpracowniczką i aktorką w teatrze "Cricot 2".
Malarka tworząca w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych malarstwo informel. W latach siedemdziesiątych tworzyła konceptualne obrazy-obiekty; od lat osiemdziesiątych interesuje się zagadnieniami iluzji i realności obrazu poprzez włączanie do kompozycji umieszczonych poza nimi przedmiotów; autorka "powieści bez końca".
ZOBACZ POZOSTAŁE SPOTKANIA Z KUSTOSZEM
Gra w klasy z 1970 roku to obraz z wymalowanym na białym tle schematem dziecięcej gry. Składa się on z kilku elementów i spływa ze ściany na podłogę, jakby zachęcając do rozpoczęcia zabawy. Jest to przykład pracy, w której artystka zacierała różnicę między umownym, a realnym statusem obrazu świata.