-
Coraz szybciej zapadający zmierzch zainspirował nas do poszukania w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie dzieł, które oddadzą klimat zimowej melancholii. Oto co udało się nam wypatrzyć.
Jest Stanisław Witkiewicz, młoda Olga Boznańska, Józef Chełmoński, Józef Pankiewicz i Jan Stanisławki. Ale to nie wszystko. Sprawdźcie sami.
Tekst i wybór obiektów:
Michalina Pieczonka – pracuje w Sekcji Nowe Media, gdzie tworzy i realizuje strategię komunikacji Muzeum w serwisach społecznościowych.
-
Stanisław Witkiewicz, Noc ukraińska olej na płótnie, 19.07.1895 rok
-
Jan Stanisławski, Wieczerza olej na tekturze, 1890 rok
-
Jan Ciągliński, Studia północne (Biała noc) olej na tekturze, płótno
-
Jan Stanisławski, Noc księżycowa olej na tekturze, 1903 rok
-
Józef Pankiewicz, Dorożka w deszczu olej na płótnie, 1896 rok
U schyłku XIX wieku symboliści odkryli dla swojej sztuki noc. Wraz z nią modne stało się malarstwo nokturnowe, zrodzone z pragnień stworzenia sztuki pełnej nastroju, oddającej tajemnice nocy, a równocześnie będące wyzwaniem dla artystów, którzy musieli umiejętnie skontrastować ciemność ze światłem księżyca, bądź ze sztucznym światłem latarni ulicznych.
-
Aleksander Gierymski, Wieczór nad Sekwaną olej na płótnie, 1893
-
Stanisław Fabijański, "Noc". Widok zakola Wisły z klasztorem Norbertanek i Wawelem papier, pastel, 1905 rok
-
Józef Chełmoński, Noc gwiaździsta olej na płótnie, 1888 rok
Obraz nie został przyjęty na wystawę w Zachęcie w 1888 roku (razem z trzema innymi pejzażami Chełmońskiego: "Południe", "Lelaki", "Noc księżycowa"). Wszystkie odrzucone dzieła wystawił w swoim Salonie Aleksander Krywult.
-
Olga Boznańska, Dziecięca praca artystki - Nokturn - pejzaż z domem w noc księżycową pastel, około 1875 roku
-
Józef Pankiewicz, Łabędzie w Ogrodzie Saskim nocą olej na płótnie, 1896 rok
Nokturn Pankiewicza ukazujący fragment Ogrodu Saskiego w Warszawie w nocnej scenerii sytuuje się na granicy malarstwa przedstawiającego i abstrakcji. Utrzymany w bardzo ciemnej tonacji, rozjaśniony kilkoma zaledwie blikami odbitego światła księżyca i latarni gazowej, bardziej sugeruje niż przedstawia rozlewisko wodne z pływającymi łabędziami. Odległy brzeg stawu, niewyraźnie zarysowany przez jaśniejszą taflę wody, pochłania nieprzenikniona czerń nocy. Wydaje się, że artysta rzuca wyzwanie możliwościom wzrokowej percepcji człowieka.
-
Zofia Stankiewiczówna, Noc nad jeziorem papier czerpany, akwatinta, 1. dekada XX w.
-
Włodzimierz Tetmajer, Stara piosenka (Marsz Skrzyneckiego) olej na płótnie, między 1893 a 1897
-
Maria Więckowska, Noc olej na płótnie, 1968 rok
-
Józef Pankiewicz, Noc w zatoce neapolitańskiej - w głębi Castel del`Ovo gwasz, papier, 1899-1900
-
Henri Rivière, Eugène Verneau litografia, 1902 rok
