W okresie Adwentu i Bożego Narodzenia szczególną uwagę zwracamy na wizerunki Madonny i małego Jezusa. Dzieciątko na nich jest przeważnie nagie.
W zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie znajduje się znakomita kolekcja ubiorów niemowlęcych. A może by tak wyobrazić sobie, że Dzieciątko jest ubrane?
Tekst i wybór dzieł: Joanna Regina Kowalska – historyk i historyk sztuki, zajmuje się historią mody XIX i XX wieku.
Czepeczek dziany na drutach Technika zdobienia przy pomocy szklanych paciorków oraz wzór błękitnych kwiatków są charakterystyczne dla epoki biedermeieru. Polska, ok. 1825 r. Dar Edwarda Goldsteina, 1909 r.
Sukienka dla niemowlęcia noszonego na ręku, z batystu zdobionego haftem angielskim Sukienki z długim okryciem na nóżki uważano za bardzo praktyczne do czasów II wojny światowej. Polska, około 1860 r.
Opaska na pępek noworodka Tradycyjnie wykonywana opaska z płótna lnianego służyła do owijania gojącego się pępka. Była ostatnim reliktem powijaków – długich taśm, którymi jeszcze na pocz. XIX w. szczelnie zawijano niemowlę razem z rączkami. Tarnów, pocz. lat 20. XX w. Dar Anny Pawłowskiej.
Szydełkowy kaftanik i czepeczek z kordonka z pomponikami ze wstążeczki Różowy kolor, jako odmiana czerwieni, był niegdyś uznawany za odpowiedni dla chłopców. Polska, pocz. XX wieku.
Kaftanik dziany szydełkiem na spodzie z różowego płótna W XIX wieku ubranka z dzianiny były uważane za idealne dla niemowląt. Polska, 2. poł. XIX wieku.
Czepeczek ozdobiony metalową koronką, złotymi i srebrnymi galonami oraz szklanymi paciorkami Nakrycie głowy było najważniejszą częścią ubioru niemowlęcego. Polska, około 1800 roku. Dar Gustawa Steingrabera, 1908.
