Żegnamy Stanisława Fijałkowskiego

Ten wybitny malarz i grafik, którego twórczość wyróżniała się poetyckim surrealizmem, symboliką podstawowych znaków (kreski i plamy) oraz powściągliwym operowaniem kolorem, swoją artystyczną drogę rozpoczął w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi (obecne ASP). W tym mieście w latach 1946–1951 studiował malarstwo pod kierunkiem Władysława Strzemińskiego, Stefana Wegnera, Ludwika Tyrowicza (u tego ostatniego w 1951 roku uzyskał dyplom).

            Był członkiem warszawskiego Klubu Młodych Artystów i Naukowców, grupy „Piąte Koło” oraz artystycznych organizacji o międzynarodowej renomie – Europejskiej Akademii Nauk i Sztuk w Salzburgu, Belgijskiej Królewskiej Akademii Nauki, Literatury i Sztuk Pięknych w Brukseli, a także Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON.

Ważnym wyróżnieniem dla Artysty było uzyskanie przez Niego nagród: w roku 1968 i 1970 – na Międzynarodowym Biennale Grafiki w Krakowie, w 1972 – na wystawie „Bianco e Nero” w Lugano, w 1977 – na Międzynarodowym Biennale Grafiki w Ljubljanie. W 1990 roku został uhonorowany prestiżową Nagrodą im. Jana Cybisa.

            Przez całe twórcze życie Stanisław Fijałkowski był związany z łódzką uczelnią, w której po ukończeniu studiów wykładał. Przetłumaczył i wydał dwie książki Wasilija Kandinskiego: Punkt i linia a płaszczyzna (1986) i O duchowości w sztuce (1996).

           Muzeum Narodowe w Krakowie ma w swojej kolekcji znakomity wybór prac Artysty, zarówno malarskich, jak i grafik. W tym  dwie kompozycje Wielki magiczny kwadrat oraz Wielki wąwóz, które zostały zamówione u Stanisława Fijałkowskiego ze specjalnym przeznaczeniem na wystawę „Widzieć i rozumieć”, zorganizowaną w Galerii w Sukiennicach z okazji Kongresu Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA) w Krakowie w 1975.

Dyrektor i pracownicy
Muzeum Narodowego w Krakowie