Cykl: Wokół Wyspiańskiego Wyspiański i sztuki użytkowe (temat powtórzony)
Wszystkich miłośników i przyszłych entuzjastów twórczości Stanisława Wyspiańskiego zapraszamy na spotkania, podczas których odbędziemy podróż w przeszłość. Przypomnimy najważniejsze wydarzenia z życia artysty, wątki oraz dzieła stworzone dla Krakowa i sławiące go po dzień dzisiejszy.
Możliwość rezerwacji: od 23.09.2024 r.
Stanisław Wyspiański odegrał ogromną rolę w reformie polskiej sztuki użytkowej za sprawą swoich spektakularnych realizacji, m.in. dla Domu Lekarskiego, siedziby Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie (1904-1905), Izby Przemysłowo-Handlowej (1905), mieszkania Państwa Tadeuszostwa Żeleńskich (1905). Nieocenionym wkładem w rozwój wystawiennictwa była jego działalność w Towarzystwie Artystów Polskich „Sztuka”, m.in. w roku 1904 powierzona została Wyspiańskiemu aranżacja wystawy jubileuszowej ugrupowania w gmachu Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, już przez współczesnych krytyków nazwana „dziełem sztuki wysokiej wartości”.
Wszystkie powyżej wymienione realizacje były przykładem wcielenia w życie idei artysty-rzemieślnika i realizacji posłannictwa Ruchu Odnowy Sztuk i Rzemiosł, który to nurt żywo interesował Wyspiańskiego. Twórca Wesela estetyzował też własną codzienność, projektując wyposażenia swoich kolejnych pracowni, a potem mieszkań, w których kolory ścian, ich dekoracja, formy mebli, jak i dobór tkanin, zależały tylko od niego. Dbał, by wszelkie elementy wyposażenia projektowanych wnętrz wykonywali miejscowi rzemieślnicy z rodzimych materiałów. Tę postawę artystyczną wcielał w życie także podczas pracy dydaktycznej w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Gdy został profesorem jednej z katedr, w uroczystej mowie podczas inauguracji roku akademickiego 1902/1903 stwierdził: „Nie rozumiem, dlaczego mianowano mnie profesorem sztuki dekoracyjnej, każda sztuka jest dekoracyjna”.
Prowadzenie
Magdalena Laskowska – historyk sztuki, kustosz Muzeum Narodowego w Krakowie w Gabinecie Rycin i Rysunku, współkuratorka wystaw poświęconych Stanisławowi Wyspiańskiemu
Stanisław Wyspiański odegrał ogromną rolę w reformie polskiej sztuki użytkowej za sprawą swoich spektakularnych realizacji, m.in. dla Domu Lekarskiego, siedziby Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie (1904-1905), Izby Przemysłowo-Handlowej (1905), mieszkania Państwa Tadeuszostwa Żeleńskich (1905). Nieocenionym wkładem w rozwój wystawiennictwa była jego działalność w Towarzystwie Artystów Polskich „Sztuka”, m.in. w roku 1904 powierzona została Wyspiańskiemu aranżacja wystawy jubileuszowej ugrupowania w gmachu Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, już przez współczesnych krytyków nazwana „dziełem sztuki wysokiej wartości”.
Wszystkie powyżej wymienione realizacje były przykładem wcielenia w życie idei artysty-rzemieślnika i realizacji posłannictwa Ruchu Odnowy Sztuk i Rzemiosł, który to nurt żywo interesował Wyspiańskiego. Twórca Wesela estetyzował też własną codzienność, projektując wyposażenia swoich kolejnych pracowni, a potem mieszkań, w których kolory ścian, ich dekoracja, formy mebli, jak i dobór tkanin, zależały tylko od niego. Dbał, by wszelkie elementy wyposażenia projektowanych wnętrz wykonywali miejscowi rzemieślnicy z rodzimych materiałów. Tę postawę artystyczną wcielał w życie także podczas pracy dydaktycznej w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Gdy został profesorem jednej z katedr, w uroczystej mowie podczas inauguracji roku akademickiego 1902/1903 stwierdził: „Nie rozumiem, dlaczego mianowano mnie profesorem sztuki dekoracyjnej, każda sztuka jest dekoracyjna”.
Prowadzenie
Magdalena Laskowska – historyk sztuki, kustosz Muzeum Narodowego w Krakowie w Gabinecie Rycin i Rysunku, współkuratorka wystaw poświęconych Stanisławowi Wyspiańskiemu
