Cykl: Z Pegazem w tle - wykłady „Wylitografowaliście ze mnie małpę”. Adam Mickiewicz w portretach Joachima Lelewela
Historyk, a jednocześnie artysta amator, sportretował Wieszcza dwukrotnie. Pierwszy wizerunek Mickiewicza, o którym Lelewel w 1828 roku napisał: „Sądzę, że nikt wcześniej nade mnie czegoś w zdolnościach wyższego w Adamie nie postrzegł”, powstał w 1819 roku.
Aspirujący poeta ukończył właśnie studia w Uniwersytecie Wileńskim i wyruszał do Kowna, aby objąć posadę nauczyciela literatury, historii i prawa w tamtejszej szkole powiatowej. Na ówczesnym rysunku „balladysta” ma pucołowatą twarz, na jego licu maluje się – niczym u porcelanowej laleczki – wdzięczny rumieniec, zaś jego smukłą, młodzieńczą postać skrywa w całości nazbyt obszerna futrzana burka.
Drugi portret, a właściwie jego dwa egzemplarze (powstałe w 1826 lub 1827 roku – poeta miał już za sobą pierwsze schody na drodze do sławy, a jego improwizacje były entuzjastycznie przyjmowane na salonach Petersburga i Moskwy), miał być powielony i służyć upowszechnieniu oblicza Mickiewicza wśród czytelników jego coraz liczniej drukowanych utworów. Jednakże po upływie dwóch lat od rozstania w dramatycznych okolicznościach 1824 roku profesor nie umiał odtworzyć w pamięci rysów twarzy ulubionego ucznia – zwrócił się więc o pomoc w realizacji zamierzenia do dawnych, wspólnych przyjaciół.
Na kontynuację opowieści o następstwach szczytnego projektu Lelewela zapraszamy do salonu w Domu Józefa Mehoffera.
Janina Wilkosz, historyk, kustosz w Gabinecie Grafiki i Rysunku MNK, współkuratorka wystawy „Lelewel. Rytownik Polski” (MNK – Sukiennice, 2022), współautorka i redaktorka katalogu towarzyszącego ekspozycji, autorka opracowań popularyzujących zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie.
Zdjęcie: Joachim Lelewel (1786-1861), Adam Mickiewicz, 1819 (fr.), ołówek, kredka, papier, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie, Fot. Pracownia Fotograficzna Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Cyt. za: Lelewel. Rytownik Polski, Kraków 2022
Drugi portret, a właściwie jego dwa egzemplarze (powstałe w 1826 lub 1827 roku – poeta miał już za sobą pierwsze schody na drodze do sławy, a jego improwizacje były entuzjastycznie przyjmowane na salonach Petersburga i Moskwy), miał być powielony i służyć upowszechnieniu oblicza Mickiewicza wśród czytelników jego coraz liczniej drukowanych utworów. Jednakże po upływie dwóch lat od rozstania w dramatycznych okolicznościach 1824 roku profesor nie umiał odtworzyć w pamięci rysów twarzy ulubionego ucznia – zwrócił się więc o pomoc w realizacji zamierzenia do dawnych, wspólnych przyjaciół.
Na kontynuację opowieści o następstwach szczytnego projektu Lelewela zapraszamy do salonu w Domu Józefa Mehoffera.
Janina Wilkosz, historyk, kustosz w Gabinecie Grafiki i Rysunku MNK, współkuratorka wystawy „Lelewel. Rytownik Polski” (MNK – Sukiennice, 2022), współautorka i redaktorka katalogu towarzyszącego ekspozycji, autorka opracowań popularyzujących zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie.
Zdjęcie: Joachim Lelewel (1786-1861), Adam Mickiewicz, 1819 (fr.), ołówek, kredka, papier, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie, Fot. Pracownia Fotograficzna Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Cyt. za: Lelewel. Rytownik Polski, Kraków 2022
