Rzeźba architektoniczna prezbiterium kościoła Mariackiego

Prowadzenie: dr hab. Marek Walczak - pracownik Instytutu Historii Sztuki UJ.

Budowa nowego, wielkiego kościoła parafialnego Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny była najdobitniejszym wyrazem wzrostu ambicji patrycjatu Krakowa w XIV w. W czasie, gdy podejmowano roboty budowlane do najważniejszej parafii przy rynku należało niemal 2/3 mieszkańców miasta. Początkowo (ok. 1350-1360) wystawiono część wschodnią w formie długiego i wysokiego chóru, natomiast niemal do końca wieku wznoszono bazylikowy korpus nawowy. Na ścianach chóru kościoła Mariackiego od zewnątrz, niemal 30 m. ponad poziomem Rynku Głównego zachował się unikatowy zespół ponad 100 kamiennych rzeźb figuralnych tworzących program ikonograficzny o przesłaniu eschatologicznym. Jest to nie tylko jeden z najbogatszych zespołów rzeźby architektonicznej w Małopolsce, ale też jeden z najbogatszych w Europie Środkowej. Dekoracje są dziełem zespołu kamieniarzy wykształconych przy budowie tzw. chóru albertyńskiego w kościele św. Szczepana w Wiedniu. Badania nad nimi są utrudnione nie tylko przez rozmieszczenie wysoko na murach, ale też silne zniszczenie kamienia wystawionego na nieustanne działania warunków atmosferycznych. Pomocą mogą tu służyć nowoczesne techniki fotograficzne i dawna ikonografia w tym odlewy zachowane w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie. Od ponad stu lat badacze spierają się o dokładne datowanie rzeźb na kościele Mariackim, ich genezę stylową a przede wszystkim przesłanie tworzonego przez nie programu ikonograficznego.

Wykład przybliżający ekspozycję "Kraków na wyciągnięcie ręki" w PBEC (w większości sal znajdują się eksponaty przygotowane dla poznawania dotykowego przez osoby słabo widzące i niewidome).


ZOBACZ POZOSTAŁE WYKŁADY Z CYKLU