Fot. Konteksty
Cykl: Swoboda tajemna PAOLA W PAWILONIE ŁUK I STRZAŁY MUZYKI, POEZJI, NAUKI I POKOJU PONAD GRANICAMI
Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego, Oddział Muzeum Narodowego w Krakowie oraz redakcja kwartalnika „Konteksty” wydawanego przez Instytut Sztuki PAN w Warszawie, która dokumentuje projekt – zapraszają na spotkanie z Paolą Giacomini, Zygmuntem Koniecznym oraz Jackiem Podsiadło zatytułowane Łuk i strzały Muzyki, Poezji, Nauki i Pokoju ponad granicami, które odbędzie się 16 września 2019, w Pawilonie Józefa Czapskiego (w kawiarni La Petite France), w godzinach 16.00–21.00.
Paola Giacomini (ur. 1979) ukończyła Wydział Nauk i Technologii Rolniczych oraz germanistykę, pracuje w górach, jest przewodnikiem konnym. Od roku 2005 odbyła dziesięć konnych wypraw – m.in. z Włoch do Santiago de Compostela (i z powrotem) oraz łukiem Alp od Sabaudii po Słowenię, konno przemierzyła też Apeniny i Pireneje. Wydała dwie książki o tych podróżach: Campo di Stelle (Gwiezdna łąka) – opublikowaną nakładem własnym, i Sentiero dei lupi (Wilczy szlak) – w wydawnictwie Blu Edizioni.
Od roku realizuje ciekawy i śmiały projekt, który nazwała „Morze Traw”: podróżuje konno z Mongolii do Krakowa, wioząc ze sobą tatarską strzałę z zamiarem przekazania jej krakowskiemu hejnaliście.
„Postanowiłam przywieźć mongolską strzałę dla trębacza z Wieży Mariackiej” – wyjaśnia Paola. – „Burmistrz Karakorum, stolicy Imperium Mongolskiego w XIII wieku, podarował mi tę strzałę. Myślę, że jest to coś specjalnego. Mężczyzna, który zrobił tę strzałę, użył starego grotu, takiego, jaki widziałam w mongolskim muzeum. Grot był pokryty zielonym nalotem, ale po drodze wiele osób chciało ją zobaczyć i pod wpływem dotyku grot się wypolerował. Myślę, że ludzie, którzy dotknęli tej strzały podczas mojej podróży przez Mongolię, Rosję, Litwę i Polskę, starli z niej ślady wojny i sprawili, że coś zrobionego do zabijania stało się symbolem pokoju. Strzała jest też czymś, co wskazuje kierunek, pokazuje drogę i tutaj przeznaczenie tego przedmiotu się zmienia”.
Jak podają źródła, od czasów średniowiecza na wyższej wieży kościoła Mariackiego w dzień i w nocy czuwał strażnik, wypatrując pożarów, wrogów zbliżających się do Krakowa i innych niebezpieczeństw. Do jego obowiązków należało też granie na trąbce hejnału, początkowo tylko o świcie i o zachodzie słońca, jako sygnału do otwarcia i zamknięcia miejskich bram, później co godzinę. Hejnał stał się muzycznym symbolem Krakowa i rozbrzmiewa do dziś: grany jest co godzinę przez całą dobę na cztery strony świata. W 1287 roku pod miasto nadciągnęli Tatarzy. Jak głosi legenda, czuwający na wieży strażnik zaczął grać na alarm. Zdołał ostrzec miasto przed atakiem, lecz w pół taktu jego gardło przeszyła tatarska strzała. Właśnie dlatego melodia hejnału kończy się nagle – w tym samym miejscu, w którym przestał ją grać bohaterski strażnik.
Zainspirowana tą legendą włoska podróżniczka Paola Giacomini postanowiła obdarować Kraków mongolską strzałą, wykonaną na wzór tej, która wedle legendy miała ugodzić krakowskiego hejnalistę. Swój zamysł zrealizowała z iście „ułańską” fantazją, bowiem z Karakorum, dawnej stolicy mongolskiego imperium, wyruszyła do Krakowa wierzchem na koniu. Tak jak kiedyś tatarscy jeźdźcy, lecz z pokojowymi zamiarami, dotarła do Krakowa, aby uroczyście przekazać strzałę – tym razem symbolizującą otwartość współczesnej Europy.
Zespół Pieśni i Tańca „Krakowiacy” zaprezentuje suitę tańców krakowskich, których głównym tematem są harce Lajkonika, obecnego w tradycji tanecznej miasta Krakowa. Taniec Lajkonika oraz słynne „Lajkoniku laj, laj, laj” jest niezwykle ważnym elementem w repertuarze polskich tańców narodowych.
Balet Cracovia Danza pod dyrekcją Romany Agnel przedstawi typowe tańce z okresu XIII w. W programie znajdzie się modna w tamtejszym czasie Estampida w stylu francuskim oraz powszechnie praktykowane Saltarello. Tancerze ubrani w stroje z epoki wprowadzą widzów w świat dworski i mieszczański Krakowa z XIII w.
Muzyka – utwory anonimowe z przełomu XIII i XIV w., choreografia – Romana Agnel.
Po przebyciu 8 tysięcy kilometrów strzała przekazana zostanie władzom Krakowa, co nastąpi w południe na Rynku Głównym w Krakowie. Oto szczegółowy program:
Rynek Główny
11.30-11.35 – pokaz tańców wczesnośredniowiecznych w wykonaniu Baletu Dworskiego „Cracovia Danza”; pokaz harców Lajkonika w wykonaniu ZPiT „Krakowiacy”
11.35-11.40 – powitanie gości przez prowadzącego p. Piotra Krasnowolskiego i przedstawienie Gospodarza miejsca Prezydenta Miasta Krakowa oraz Gościa
Spotkanie z Paolą Giacomini: 16.00 – 18.00
W spotkaniu z Paolą Giacomini wezmą udział m. in.: etnologowie, antropolodzy kultury, badacze kultury mongolskiej: prof. Jerzy Sławomir Wasilewski opowie o tajnej historii przedmiotów i wędrówce rzeczy, dr Oyungerel Tangad opowie o polskich zainteresowaniach Mongolią – od misji Benedykta Polaka po ogórki firmowe „Urbanka”; a także badacze legend miejskich i tradycji Krakowa oraz zjawisk kultury współczesnej z Instytutu Etnologii UJ: prof. Anna Niedźwiedź (kierownik polskiego zespołu Heriligion, projekt HERA) i prof. Janusz Barański. Wprowadzenie – prof. Zbigniew Benedyktowicz, redaktor naczelny Kwartalnika „Konteksty”.
Od godziny 18.00 do około 18.30: przerwa. Zapraszamy do ogrodów Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego.
W części muzycznej, od około godziny 18.30 do około 19.30 - spotkanie z Zygmuntem Koniecznym i rozmowa o jego muzyce oraz płycie Szopki Krakowskie, nawiązującej do tradycji Krakowa, przygotowanej z Agnieszką Osiecką i nagranej z Anną Szałapak.
W części poetyckiej, od około godziny 19.30 do około 21.00, zatytułowanej Poezja w Krakowie: harfa traw i prowadzonej przez prof. Pawła Próchniaka, kierownika Pracowni Antropologii Słowa Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” w Lublinie, wystąpi Jacek Podsiadło. Usłyszymy jego „wiersze podróżne” oraz – m. in. „wiersze tatarskie” Jacka Dobrowolskiego.
Nasze spotkania dedykujemy pamięci Piotra Skrzyneckiego, Honorowego Obywatela Miasta Krakowa, twórcy pamiętnych wydarzeń: „Wjazd Księcia Józefa Poniatowskiego do Krakowa” i „Noc paryska na ulicy Floriańskiej”.
Prowadzenie całości: Agnieszka Kosińska, kierownik Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego
Od roku realizuje ciekawy i śmiały projekt, który nazwała „Morze Traw”: podróżuje konno z Mongolii do Krakowa, wioząc ze sobą tatarską strzałę z zamiarem przekazania jej krakowskiemu hejnaliście.
„Postanowiłam przywieźć mongolską strzałę dla trębacza z Wieży Mariackiej” – wyjaśnia Paola. – „Burmistrz Karakorum, stolicy Imperium Mongolskiego w XIII wieku, podarował mi tę strzałę. Myślę, że jest to coś specjalnego. Mężczyzna, który zrobił tę strzałę, użył starego grotu, takiego, jaki widziałam w mongolskim muzeum. Grot był pokryty zielonym nalotem, ale po drodze wiele osób chciało ją zobaczyć i pod wpływem dotyku grot się wypolerował. Myślę, że ludzie, którzy dotknęli tej strzały podczas mojej podróży przez Mongolię, Rosję, Litwę i Polskę, starli z niej ślady wojny i sprawili, że coś zrobionego do zabijania stało się symbolem pokoju. Strzała jest też czymś, co wskazuje kierunek, pokazuje drogę i tutaj przeznaczenie tego przedmiotu się zmienia”.
Jak podają źródła, od czasów średniowiecza na wyższej wieży kościoła Mariackiego w dzień i w nocy czuwał strażnik, wypatrując pożarów, wrogów zbliżających się do Krakowa i innych niebezpieczeństw. Do jego obowiązków należało też granie na trąbce hejnału, początkowo tylko o świcie i o zachodzie słońca, jako sygnału do otwarcia i zamknięcia miejskich bram, później co godzinę. Hejnał stał się muzycznym symbolem Krakowa i rozbrzmiewa do dziś: grany jest co godzinę przez całą dobę na cztery strony świata. W 1287 roku pod miasto nadciągnęli Tatarzy. Jak głosi legenda, czuwający na wieży strażnik zaczął grać na alarm. Zdołał ostrzec miasto przed atakiem, lecz w pół taktu jego gardło przeszyła tatarska strzała. Właśnie dlatego melodia hejnału kończy się nagle – w tym samym miejscu, w którym przestał ją grać bohaterski strażnik.
Zainspirowana tą legendą włoska podróżniczka Paola Giacomini postanowiła obdarować Kraków mongolską strzałą, wykonaną na wzór tej, która wedle legendy miała ugodzić krakowskiego hejnalistę. Swój zamysł zrealizowała z iście „ułańską” fantazją, bowiem z Karakorum, dawnej stolicy mongolskiego imperium, wyruszyła do Krakowa wierzchem na koniu. Tak jak kiedyś tatarscy jeźdźcy, lecz z pokojowymi zamiarami, dotarła do Krakowa, aby uroczyście przekazać strzałę – tym razem symbolizującą otwartość współczesnej Europy.
Zespół Pieśni i Tańca „Krakowiacy” zaprezentuje suitę tańców krakowskich, których głównym tematem są harce Lajkonika, obecnego w tradycji tanecznej miasta Krakowa. Taniec Lajkonika oraz słynne „Lajkoniku laj, laj, laj” jest niezwykle ważnym elementem w repertuarze polskich tańców narodowych.
Balet Cracovia Danza pod dyrekcją Romany Agnel przedstawi typowe tańce z okresu XIII w. W programie znajdzie się modna w tamtejszym czasie Estampida w stylu francuskim oraz powszechnie praktykowane Saltarello. Tancerze ubrani w stroje z epoki wprowadzą widzów w świat dworski i mieszczański Krakowa z XIII w.
Muzyka – utwory anonimowe z przełomu XIII i XIV w., choreografia – Romana Agnel.
Po przebyciu 8 tysięcy kilometrów strzała przekazana zostanie władzom Krakowa, co nastąpi w południe na Rynku Głównym w Krakowie. Oto szczegółowy program:
Rynek Główny
(teren między pomnikiem Adama Mickiewicza a kwiaciarkami)
11.30-11.35 – pokaz tańców wczesnośredniowiecznych w wykonaniu Baletu Dworskiego „Cracovia Danza”; pokaz harców Lajkonika w wykonaniu ZPiT „Krakowiacy”
11.35-11.40 – powitanie gości przez prowadzącego p. Piotra Krasnowolskiego i przedstawienie Gospodarza miejsca Prezydenta Miasta Krakowa oraz Gościa
- 11.40-11.45 – przemówienie Prezydenta Miasta Krakowa Pana Jacka Majchrowskiego
- 11.45-11.50 – wystąpienie p. Paoli Giacomini i wręczenie mongolskiej strzały przedstawicielowi krakowskiej Straży Pożarnej
- 11.50-11.55 – wystąpienie Komendanta Miejskiego Państwowej Straży Pożarnej w Krakowie st. bryg. mgr inż. Pana Pawła Knapika
- 11.55-12.00 – pokaz tańców wczesnośredniowiecznych w wykonaniu Baletu Dworskiego „Cracovia Danza”; pokaz harców Lajkonika w wykonaniu ZPiT „Krakowiacy”
- 12.00 – wspólne wysłuchanie Hejnału z wieży bazyliki mariackiej
Pawilon Józefa Czapskiego
Spotkanie z Paolą Giacomini: 16.00 – 18.00
W spotkaniu z Paolą Giacomini wezmą udział m. in.: etnologowie, antropolodzy kultury, badacze kultury mongolskiej: prof. Jerzy Sławomir Wasilewski opowie o tajnej historii przedmiotów i wędrówce rzeczy, dr Oyungerel Tangad opowie o polskich zainteresowaniach Mongolią – od misji Benedykta Polaka po ogórki firmowe „Urbanka”; a także badacze legend miejskich i tradycji Krakowa oraz zjawisk kultury współczesnej z Instytutu Etnologii UJ: prof. Anna Niedźwiedź (kierownik polskiego zespołu Heriligion, projekt HERA) i prof. Janusz Barański. Wprowadzenie – prof. Zbigniew Benedyktowicz, redaktor naczelny Kwartalnika „Konteksty”.
Od godziny 18.00 do około 18.30: przerwa. Zapraszamy do ogrodów Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego.
W części muzycznej, od około godziny 18.30 do około 19.30 - spotkanie z Zygmuntem Koniecznym i rozmowa o jego muzyce oraz płycie Szopki Krakowskie, nawiązującej do tradycji Krakowa, przygotowanej z Agnieszką Osiecką i nagranej z Anną Szałapak.
W części poetyckiej, od około godziny 19.30 do około 21.00, zatytułowanej Poezja w Krakowie: harfa traw i prowadzonej przez prof. Pawła Próchniaka, kierownika Pracowni Antropologii Słowa Ośrodka „Brama Grodzka – Teatr NN” w Lublinie, wystąpi Jacek Podsiadło. Usłyszymy jego „wiersze podróżne” oraz – m. in. „wiersze tatarskie” Jacka Dobrowolskiego.
Nasze spotkania dedykujemy pamięci Piotra Skrzyneckiego, Honorowego Obywatela Miasta Krakowa, twórcy pamiętnych wydarzeń: „Wjazd Księcia Józefa Poniatowskiego do Krakowa” i „Noc paryska na ulicy Floriańskiej”.
Prowadzenie całości: Agnieszka Kosińska, kierownik Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego
