Między wykładem a dyskusją... w Europeum

Prowadzą:  prof. dr hab. Juliusz A. Chrościcki, dr Filip Chmielewski

Ostatnie spotkanie z cyklu związanego z dziełami europejskiego malarstwa ze zbiorów krakowskiego Muzeum Narodowego, poświęcone zostanie niezwykłej, wręcz zjawiskowej sztuce jednego z włoskich mistrzów doby późnego baroku – Alessandro Magnasca (1667-1749). Wizjonerskie malarstwo tego XVIII-wiecznego mistrza, czynnego głównie Mediolanie oraz Genui, zostało ponownie odkryte i docenione dopiero w XX wieku, w okresie międzywojennym oraz powojennym. Dostrzeżono wówczas nowatorstwo sztuki tego malarza scen z życia mnichów, kompozycji o tematyce rodzajowej, alegorycznej i religijnej, oraz ekspresyjnych pejzaży, tworzonych żywiołowo i dynamicznie, niemal brawurowo. Swymi nastrojowymi, często monochromatycznymi kompozycjami zaludnionymi na poły fantastycznymi postaciami, w których sporą rolę odgrywa niespokojne, jakby „reflektorowe” światło-budujące klimat obrazów Magnasca-północnowłoski mistrz niejako zapowiedział twórczość wielkich romantyków, w tym-Francisca de Goyi.  Obrazy Magnasca obecne są także w zbiorach polskich. Prowadzący spotkanie skoncentrują się głównie na „krakowskich” dziełach tego artysty, obecnych w kolekcji Muzeum Narodowego (takich jak: „Kuszenie anachoretów”, „Praczki i drwale” (oba obrazy z lat około 1712-15), oraz „Mnisi w ruinach” (około 1720-30). Ponadto, przypomniane zostaną inne, nie mniej wartościowe przykłady twórczości wyjątkowego na tle ówczesnego malarstwa, nieco odosobnionego w swych wizjach artysty, które odnaleźć można min. w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu, jak też w warszawskim Muzeum Narodowym.