W stylu "południowych barbarzyńców", czyli japonica namban. Sepecik i jelce tarczowe tscuba w Muzeum Narodowym w Krakowie. Pokaz w Ośrodku Kultury Europejskiej - EUROPEUM dotyczył obiektów sztuki nieeuropejskiej, lecz powstałych pod jej wpływem. Prezentowany sepet i jelce tarczowe tsuba w typie namban obrazowały ów wpływ, który zaznaczył się w sztuce japońskiej w formie tego właśnie stylu.

Rozwinął się on na przełomie XVI i XVII wieku – i z tego okresu pochodzą obiekty z kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie.

Formy tych przedmiotów i ich bogate zdobienia nawiązują do typowych przykładów namban. Dosłowne tłumaczenie tej nazwy – "południowi barbarzyńcy" – związane jest z przybyłymi do Japonii w XVI wieku Europejczykami (w roku 1543 dotarli do Japonii Portugalczycy), a także mieszkańcami kontynentalnej Azji. Zarówno Europejczycy, jak i Azjaci – kupcy, podróżnicy, misjonarze – napływali do Japonii od strony południowych portów. Stąd w wyraźnie pogardliwym określeniu cudzoziemców znalazł się element wskazujący stronę świata.

Jednakże, pomimo nieukrywanej niechęci do obcych, Japończycy przyglądali się z zainteresowaniem przywożonym przez nich przedmiotom. Zadziwienie wywoływały na przykład obrazy olejne, zarówno sama ich technika – nieznana dotychczas w Japonii – jak i tematyka. Często niezrozumiała, prowadziła niekiedy do powstania anegdotycznych sytuacji – na przykład wówczas gdy kobiety goszczące u pewnego kapitana statku padły na kolana, by oddać cześć zdobiącemu wnętrze wizerunkowi kobiety, w przekonaniu, że to Matka Boska. A była to zmysłowa Wenus umilająca długą podróż marynarzom...

Z kolei obiekty rzemiosła intrygowały kształtami, zdradzającymi niezwykłe funkcje. Do tej kategorii należały między innymi niektóre meble, których zgoła odmienne formy wynikały z ich przeznaczenia w całkowicie inaczej skonstruowanej przestrzeni mieszkalnej w Europie. Dzięki nieznanym zamorskim utensyliom, takim jak na przykład przyrządy optyczne, Japończycy zbliżali się do egzotycznych dla siebie zwyczajów i osiągnięć technicznych Zachodu. Zainteresowanie nowościami zaowocowało bardzo szybko, przynosząc efekty w postaci ciekawych form, motywów i technik artystycznych. Najczęściej były to wypadkowe tradycyjnego japońskiego rzemiosła i doświadczeń nabytych w kontaktach ze światem zachodnim. Czerpano stamtąd na przykład motywy dekoracyjne, asymilowane i przetwarzane zgodnie ze smakiem odbiorców. Fascynacja zarówno bogatymi ornamentami zdobiącymi powierzchnie przedmiotów przywożonych przez cudzoziemców, jak i egzotycznymi roślinami i zwierzętami wpłynęła na popularność niektórych motywów, na przykład wici roślinnej, gęsto pokrywającej dekorowaną powierzchnię.