HOKUSAI. WĘDRUJĄC...

Wystawa drzeworytów japońskich ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie

„Na czele kroczy zgrzybiały, a cudownie młody, pełen ognia i zapału Hoksaj…”[1] – takimi słowami przedstawiał Katsushikę Hokusaia (1760–1849) wybitny polski kolekcjoner Feliks Jasieński (1861–1929), znawca i gorący propagator sztuki japońskiej.

Zapraszając na wielką monograficzną wystawę drzeworytów Hokusaia ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie, oprowadzamy po niej również słowami Jasieńskiego, z którego kolekcji pochodzi większość eksponowanych dzieł, ofiarowanych przez niego Muzeum w 1920 roku.

Wędrowanie po wystawie odbywa się wśród pejzaży Japonii okresu Edo (1603–1868), utrwalonych na znakomitej jakości drzeworytach ukazujących najważniejszy trakt handlowy Tōkaidō i ludzi nim podróżujących. Spotkamy się z majestatem i sacrum góry Fuji, przedstawionej między innymi w słynnej serii Trzydziestu sześciu widoków góry Fuji, znajdziemy również miejsce na odpoczynek – przy wyjątkowym cyklu wodospadów. Wkroczywszy do mrocznego świata duchów (Opowieści przy stu knotkach), a także legend i przypowieści, zgłębimy interpretacje klasycznej poezji japońskiej (Sto poematów opowiedzianych przez piastunkę).

Wśród prezentowanych obiektów nie zabrakło wzorników Hokusaia dla artystów i rzemieślników, które stały się wielką fascynacją Jasieńskiego oraz inspiracją do przyjęcia przez niego pseudonimu „Manggha". Niespotykany wcześniej sposób myślenia o dekoracji zapewnił tym albumom popularność aż do czasów obecnych.  Współczesne komiksy manga nawiązują między innymi właśnie do „szkiców wychodzących swobodnie spod pędzla” (jap. manga).

Zawędrujemy też do bogatego świata druków okolicznościowych surimono, które ze względu na walory techniczne i artystyczne stanowią wartość wyjątkową.

Wystawa została wzbogacona o grafiki z daru dr. Jensa Wiebela, który w 2018 roku ofiarował Muzeum Narodowemu w Krakowie kolekcję drzeworytów zakupionych przez jego przodka w Japonii na początku XX wieku.

Kurator wystawy: Beata Romanowicz
Koordynator wystawy: Katarzyna Stolarz
Projekt aranżacji: Bartosz Haduch, NArchitekTURA

[1]Manggha. Miesięcznik Literacki i Artystyczny 1911, nr  6, s. 619-620.