Dniem bezpłatnego wstępu na wystawy stałe w MNK jest wtorek.
Kawiarnia i czytelnia w Pawilonie Józefa Czapskiego są czynne wtorek - piątek 10.00 - 18.00 sobota - niedziela 10.00- 19.00 Poniedziałek – nieczynne.
Historyczny ogród i lapidarium otwarte codziennie do zmierzchu. Wstęp wolny.
W poniedziałki muzeum jest nieczynne.
Kawiarnia i czytelnia w Pawilonie Józefa Czapskiego są czynne wtorek - piątek 10.00 - 18.00 sobota - niedziela 10.00- 19.00 Poniedziałek – nieczynne.
Historyczny ogród i lapidarium otwarte codziennie do zmierzchu. Wstęp wolny.
W poniedziałki muzeum jest nieczynne.
MNK Czapscy - O oddziale
Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego to najstarszy i największy oddział Muzeum Narodowego w Krakowie. Jego głównym budynkiem jest wybudowany w 1884 roku według projektu Antoniego Siedeka, neoklasyczny Pałacyk Czapskich, w którym znajduję się najważniejsza na świecie ekspozycja prezentująca, historię mennictwa i medalierstwa polskiego.
Historia tego oddziału wiąże się nierozerwalnie z postacią hr. Emeryka Hutten-Czapskiego (1828-1896), najwybitniejszego polskiego kolekcjonera-numizmatyka, a także bibliofila, zbieracza grafiki, dzieł sztuki oraz pamiątek polskich, który dzięki pracy całego swojego życia zgromadził najcenniejszą, jaka kiedykolwiek powstała, kolekcję monet, medali i banknotów polskich. Po jego śmierci, w dobudowanym do pałacyku pawilonie muzealnym projektu Tadeusza Stryjeńskiego, otwarto prywatne muzeum, które następnie decyzją żony kolekcjonera, Elżbiety z Meyendorffów Czapskiej (1833-1916) i jej synów, zostało w 1903 roku przekazane za pośrednictwem Gminy Miasta Kraków, Muzeum Narodowemu.
Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego, ze stałą ekspozycją funkcjonowało do roku 1939, po którym to zostało zamknięte dla publiczności na ponad 70 lat. Dziś, w wyniku realizacji finansowanego z Unii Europejskiej projektu Europejskie Centrum Numizmatyki Polskiej, możemy na powrót podziwiać przechowywane w nim bezcenne skarby.
Znajdująca się w pałacyku, wciąż powiększana, kolekcja numizmatyczna liczy dziś ponad 100.000 obiektów, z czego 2500 najcenniejszych można podziwiać na ekspozycji zajmującej prawie cały budynek. W pięknych, odremontowanych salach pałacyku i unikalnych wnętrzach pawilonu muzealnego czeka na zwiedzających wiele unikatowych, czy wręcz legendarnych monet i najpiękniejsze medale, a także najrzadsze starodruki i mapy.
Misja znakomitej kolekcji oraz jej znaczenie dla polskiej kultury i historii odzwierciedla się w inskrypcji umieszczonej na frontonie pawilonu: Monumentis Patriae naufragio ereptis (Pamiątkom ojczystym ocalonym z burzy dziejowej).
Na tyłach Pałacyku znajduję się piękny ogród, który zachował swój XIX-wieczny charakter. Tu w cieniu ponad 100-letnich drzew można podziwiać część muzealnego lapidarium, w którym znajdują się fragmenty krakowskich, gotyckich budowli (np. oryginalny, XIV-wieczny, pinakiel z Kościoła Mariackiego).
Muzeum pełni funkcję centrum poświęconego i zajmującego się numizmatyką. Prowadzone są tu zarówno projekty wystawiennicze jak i badawcze, warsztaty, konferencje, pokazy i zajęcia edukacyjne skierowane do dzieci oraz osób dorosłych o różnych poziomach zaawansowania.
W sąsiedniej kamienicy (przy ul. Marszałka J. Piłsudskiego 14), podarowanej Muzeum Narodowemu w 1967 roku przez rodzinę prof. UJ Władysława Łozińskiego oraz rozbudowanej w 2013 roku oficynie umieszczone są: Dział Starych Druków i Rękopisów, Dział Starej Fotografii, Archiwum Zakładowe MNK, Pracownia Konserwacji Papieru i Skóry i Introligatornia oraz Laboratorium Analiz i Nieniszczących Badań Obiektów Zabytkowych (LANBOZ).
Opracowanie: Mateusz Woźniak, MNK
Pawilon Józefa Czapskiego to najnowszy, a jednocześnie najmniejszy budynek wchodzący w skład kompleksu Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego Muzeum Narodowego w Krakowie. Usytuowany na tyłach dawnego ogrodu przylegającego do Kamienicy Łozińskich, poświęcony został wnukowi twórcy najcenniejszej kolekcji numizmatycznej w Polsce - wybitnemu polskiemu intelektualiście, pisarzowi, malarzowi i krytykowi.
Idea budowy Pawilonu wiąże się ze zrealizowanym w 1994 roku testamentem Józefa Czapskiego, który przekazał w nim pośmiertnie Muzeum Narodowemu w Krakowie swoje archiwalia - w tym bezcenne dzienniki, pamiątki osobiste i księgozbiór - a także dokumenty siostry Marii Czapskiej (1894–1981) i innych członków rodziny Czapskich.
Najważniejszą częścią Pawilonu Józefa Czapskiego jest stała ekspozycja opowiadająca o jego życiu i twórczości, autorstwa Krystyny Zachwatowicz. Pozwala ona na prześledzenie, poza biografią artysty, niemal całej historii Polski – i w mniejszym zakresie Europy XX wieku - której Czapski był uczestnikiem, a później świadkiem. Komentarzem do wydarzeń będących udziałem Józefa Czapskiego są wybrane teksty z jego dzieł. Ekspozycja łączy tradycyjną dla muzeów formę eksponowania, w której najistotniejsze są autentyczne obiekty, a w przypadku pisarzy i malarzy ich dzieła, z wykorzystaniem nowoczesnego sprzętu multimedialnego pozwalającego m.in. na zapoznanie się z materiałami archiwalnymi.
Znajduje się tam także odwzorowany w skali 1:1 pokoik artysty z Maisons-Laffitte, w którym mieszkał przez ponad 40 lat, "przeniesiony" z Francji wraz z całym oryginalnym wyposażeniem: meblami, pamiątkami, księgozbiorem, a nawet drzwiami i oknami.
Na pierwszym piętrze znajduje się sala wystaw czasowych oraz niewielka sala projekcyjno-edukacyjna.
Na parterze budynku znajduje się czytelnia z podręczną biblioteką, zawierająca księgozbiór związany tematycznie z artystą oraz stanowiska pozwalające na zapoznanie się ze zdigitalizowanym archiwum Józefa Czapskiego, a także urządzona we francuskim stylu kawiarnia. Będą tu organizowane wykłady na temat malarstwa, literatury polskiej w kraju i na emigracji po II wojnie światowej, a także spotkania poświęcone wybitnym postaciom polskiej literatury i polityki.
Dla zwiedzających udostępniono także taras, z którego roztacza się niezwykły widok na całe Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego i położone wewnątrz kwartałów ogrody sąsiadujących kamienic.
Wsparcie przy budowie Pawilonu udzielone z funduszy norweskich i funduszy EOG, pochodzących z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii, oraz środków krajowych.
Historia tego oddziału wiąże się nierozerwalnie z postacią hr. Emeryka Hutten-Czapskiego (1828-1896), najwybitniejszego polskiego kolekcjonera-numizmatyka, a także bibliofila, zbieracza grafiki, dzieł sztuki oraz pamiątek polskich, który dzięki pracy całego swojego życia zgromadził najcenniejszą, jaka kiedykolwiek powstała, kolekcję monet, medali i banknotów polskich. Po jego śmierci, w dobudowanym do pałacyku pawilonie muzealnym projektu Tadeusza Stryjeńskiego, otwarto prywatne muzeum, które następnie decyzją żony kolekcjonera, Elżbiety z Meyendorffów Czapskiej (1833-1916) i jej synów, zostało w 1903 roku przekazane za pośrednictwem Gminy Miasta Kraków, Muzeum Narodowemu.
Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego, ze stałą ekspozycją funkcjonowało do roku 1939, po którym to zostało zamknięte dla publiczności na ponad 70 lat. Dziś, w wyniku realizacji finansowanego z Unii Europejskiej projektu Europejskie Centrum Numizmatyki Polskiej, możemy na powrót podziwiać przechowywane w nim bezcenne skarby.Znajdująca się w pałacyku, wciąż powiększana, kolekcja numizmatyczna liczy dziś ponad 100.000 obiektów, z czego 2500 najcenniejszych można podziwiać na ekspozycji zajmującej prawie cały budynek. W pięknych, odremontowanych salach pałacyku i unikalnych wnętrzach pawilonu muzealnego czeka na zwiedzających wiele unikatowych, czy wręcz legendarnych monet i najpiękniejsze medale, a także najrzadsze starodruki i mapy.
Misja znakomitej kolekcji oraz jej znaczenie dla polskiej kultury i historii odzwierciedla się w inskrypcji umieszczonej na frontonie pawilonu: Monumentis Patriae naufragio ereptis (Pamiątkom ojczystym ocalonym z burzy dziejowej).
Na tyłach Pałacyku znajduję się piękny ogród, który zachował swój XIX-wieczny charakter. Tu w cieniu ponad 100-letnich drzew można podziwiać część muzealnego lapidarium, w którym znajdują się fragmenty krakowskich, gotyckich budowli (np. oryginalny, XIV-wieczny, pinakiel z Kościoła Mariackiego).
Muzeum pełni funkcję centrum poświęconego i zajmującego się numizmatyką. Prowadzone są tu zarówno projekty wystawiennicze jak i badawcze, warsztaty, konferencje, pokazy i zajęcia edukacyjne skierowane do dzieci oraz osób dorosłych o różnych poziomach zaawansowania.
W sąsiedniej kamienicy (przy ul. Marszałka J. Piłsudskiego 14), podarowanej Muzeum Narodowemu w 1967 roku przez rodzinę prof. UJ Władysława Łozińskiego oraz rozbudowanej w 2013 roku oficynie umieszczone są: Dział Starych Druków i Rękopisów, Dział Starej Fotografii, Archiwum Zakładowe MNK, Pracownia Konserwacji Papieru i Skóry i Introligatornia oraz Laboratorium Analiz i Nieniszczących Badań Obiektów Zabytkowych (LANBOZ).
Opracowanie: Mateusz Woźniak, MNK
Pawilon Józefa Czapskiego to najnowszy, a jednocześnie najmniejszy budynek wchodzący w skład kompleksu Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego Muzeum Narodowego w Krakowie. Usytuowany na tyłach dawnego ogrodu przylegającego do Kamienicy Łozińskich, poświęcony został wnukowi twórcy najcenniejszej kolekcji numizmatycznej w Polsce - wybitnemu polskiemu intelektualiście, pisarzowi, malarzowi i krytykowi.
Idea budowy Pawilonu wiąże się ze zrealizowanym w 1994 roku testamentem Józefa Czapskiego, który przekazał w nim pośmiertnie Muzeum Narodowemu w Krakowie swoje archiwalia - w tym bezcenne dzienniki, pamiątki osobiste i księgozbiór - a także dokumenty siostry Marii Czapskiej (1894–1981) i innych członków rodziny Czapskich.
Najważniejszą częścią Pawilonu Józefa Czapskiego jest stała ekspozycja opowiadająca o jego życiu i twórczości, autorstwa Krystyny Zachwatowicz. Pozwala ona na prześledzenie, poza biografią artysty, niemal całej historii Polski – i w mniejszym zakresie Europy XX wieku - której Czapski był uczestnikiem, a później świadkiem. Komentarzem do wydarzeń będących udziałem Józefa Czapskiego są wybrane teksty z jego dzieł. Ekspozycja łączy tradycyjną dla muzeów formę eksponowania, w której najistotniejsze są autentyczne obiekty, a w przypadku pisarzy i malarzy ich dzieła, z wykorzystaniem nowoczesnego sprzętu multimedialnego pozwalającego m.in. na zapoznanie się z materiałami archiwalnymi.
Znajduje się tam także odwzorowany w skali 1:1 pokoik artysty z Maisons-Laffitte, w którym mieszkał przez ponad 40 lat, "przeniesiony" z Francji wraz z całym oryginalnym wyposażeniem: meblami, pamiątkami, księgozbiorem, a nawet drzwiami i oknami.
Na pierwszym piętrze znajduje się sala wystaw czasowych oraz niewielka sala projekcyjno-edukacyjna.
Na parterze budynku znajduje się czytelnia z podręczną biblioteką, zawierająca księgozbiór związany tematycznie z artystą oraz stanowiska pozwalające na zapoznanie się ze zdigitalizowanym archiwum Józefa Czapskiego, a także urządzona we francuskim stylu kawiarnia. Będą tu organizowane wykłady na temat malarstwa, literatury polskiej w kraju i na emigracji po II wojnie światowej, a także spotkania poświęcone wybitnym postaciom polskiej literatury i polityki.
Dla zwiedzających udostępniono także taras, z którego roztacza się niezwykły widok na całe Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego i położone wewnątrz kwartałów ogrody sąsiadujących kamienic.
Wsparcie przy budowie Pawilonu udzielone z funduszy norweskich i funduszy EOG, pochodzących z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii, oraz środków krajowych.
