Przywilej należy do najważniejszych dokumentów w historii Polski i Europy. Gwarantował nietykalność osobistą i majątkową znacznej liczbie mieszkańców Królestwa Polskiego. Duchowni i panowie polscy po porozumieniu się z Witoldem, wielkim księciem Litwy, oraz panami litewskimi przyrzekają, że po śmierci króla Władysława Jagiełły uznają i ukoronują na króla polskiego jego syna, pod warunkiem zatwierdzenia praw i przywilejów. Zapewniają też, że sprzeciwią się każdemu buntownikowi, który nie uzna przyszłego króla. W przywileju król przyjmował zasadę _neminem_ _captivabimus_, oznaczającą, że nikt nie będzie uwięziony bez wyroku sądowego.

Dokument jest świadectwem umiejętności dojścia do porozumienia między szlachtą polską i litewską oraz księciem Witoldem, bratem króla, w ramach jednego państwa, Rzeczpospolitej Obojga Narodów.

Istnieją dwa egzemplarze dokumentu, które przechowywane są w zbiorach Biblioteki Czartoryskich. Przywilej ten znajdował się niegdyś w archiwum królewskim na Wawelu, skąd w 1818 roku został kupiony przez Adama Jerzego Czartoryskiego do biblioteki w Puławach.