W powszechnym przekonaniu skrzydła husarskie są elementem rozpoznawczym husarii – polskiej ciężkiej jazdy. Do kwestii funkcjonowania skrzydeł wśród husarii należy podchodzić z dużą ostrożnością. Skąd wziął się zwyczaj ich stosowania? Podobnie jak w przypadku strojów i uzbrojenia, wzorcem był Bliski Wschód. W osmańskiej Turcji różne oddziały kawaleryjskie odziewały się w skóry i futra egzotycznych drapieżników, jak również w skrzydła.

To nietypowe zdobienie w Rzeczypospolitej pojawiło się około połowy XVI wieku. W czasach króla Stefana Batorego wydawane przez kancelarię królewską dokumenty nakazujące przeprowadzenie zaciągów wojskowych zawierały dane świadczące o funkcjonowaniu skrzydeł. Nie istniał jednak ścisły obowiązek używania skrzydeł. Widok uskrzydlonych jeźdźców mógł wprawdzie wywołać u przeciwnika panikę, ale z drugiej strony skrzydła utrudniały ruchy użytkownika i dodatkowo go obciążały. Zachowane do chwili obecnej w zbiorach muzealnych półzbroje husarskie w przeważającej większości skrzydeł nie mają. Te natomiast, przy których one są, pochodzą z wieku XVIII, kiedy husarze pełnili już tylko funkcje reprezentacyjne z okazji ślubów, pogrzebów czy przeglądów wojskowych.