Magdalena Abakanowicz (1930–2017), Postacie kroczące, 2005–2006, żeliwo
Magdalena Abakanowicz (1930–2017), Postacie kroczące, 2005–2006, żeliwo
Konstrukcję tworzą trzy rzeźby przedstawiające bezgłowe ludzkie postacie. Są ciemnobrązowe. Stoją one osobno. Pomiędzy rzeźbami znajduje się wolna przestrzeń, przez którą można przejść. Postać po lewej stronie jest lekko cofnięta, podczas gdy pozostałe ustawiono w jednej linii.
Rzeźby składają się z torsów i nóg o masywnych stopach. Przedstawiono je w ruchu – ich nogi są lekko rozstawione. Środkowa postać wysuwa do przodu prawą nogę, a dwie pozostałe – lewą.
Anatomia postaci jest uproszczona. Ich kształt przypomina prostokątne bryły, do których dodano nogi. Szyję zaznaczono jedynie subtelnym wzniesieniem na tułowiu. Bark jest lekko zaokrąglony i stanowi najszerszą część sylwetki. Nogi są proste i zachowują jednolitą szerokość na całej długości. Stopy, największy detal anatomiczny, mają wyraźnie zaznaczone palce i delikatnie zarysowany szkielet. Spód stóp jest płaski, dopasowany do podłoża. Pięty mają kwadratowy kształt.
Powierzchnię rzeźb pokrywają wypukłe, nieregularne elementy. W niektórych miejscach przypominają one pogniecione kartki, w innych – splątane korzenie lub gałęzie. Ich faktura jest chropowata i zbliżona do kory drzewa.
Patrząc wprost na konstrukcję wydaje się, że rzeźby są pełnymi figurami. Dopiero patrząc na nie od tyłu można zauważyć, że w rzeczywistości postacie są tylko skorupami pozbawionymi wnętrza, wydrążonymi w środku formami.
Opracowanie audiodeskrypcji: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka
Rzeźby składają się z torsów i nóg o masywnych stopach. Przedstawiono je w ruchu – ich nogi są lekko rozstawione. Środkowa postać wysuwa do przodu prawą nogę, a dwie pozostałe – lewą.
Anatomia postaci jest uproszczona. Ich kształt przypomina prostokątne bryły, do których dodano nogi. Szyję zaznaczono jedynie subtelnym wzniesieniem na tułowiu. Bark jest lekko zaokrąglony i stanowi najszerszą część sylwetki. Nogi są proste i zachowują jednolitą szerokość na całej długości. Stopy, największy detal anatomiczny, mają wyraźnie zaznaczone palce i delikatnie zarysowany szkielet. Spód stóp jest płaski, dopasowany do podłoża. Pięty mają kwadratowy kształt.
Powierzchnię rzeźb pokrywają wypukłe, nieregularne elementy. W niektórych miejscach przypominają one pogniecione kartki, w innych – splątane korzenie lub gałęzie. Ich faktura jest chropowata i zbliżona do kory drzewa.
Patrząc wprost na konstrukcję wydaje się, że rzeźby są pełnymi figurami. Dopiero patrząc na nie od tyłu można zauważyć, że w rzeczywistości postacie są tylko skorupami pozbawionymi wnętrza, wydrążonymi w środku formami.
Opracowanie audiodeskrypcji: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka