Wykwintna sala Zamku warszawskiego o zmroku.

W niszy, wpół osłonionej firanką, zdobną w herby Ciołka, na zwierciadlanej kanapie atłasowej spoczywa król fatigatus, Stanisław August, złocistym szlafrokiem odziany.

Bacciarelli, nowego adepta sztuki narodowohistorycznego malarstwa Smuglewicza, prezentuje protektorów i nauk i wszelkich sztuk wyzwolonych znawcy. Teka rysunków i obraz na sztaludze umieszczony, zapewnią niezawodnie młodemu artyście pobyt wykształcenia za granicą. Canaletti z pomocą szkieł, ocenia zalety przedstawionego obrazu — Chodowiecki, Czechowicz i Norblin, w towarzystwie pana podkomorzego, podzielać się zdają przychylne zdanie znakomitego cudzoziemca.

Ksiądz prymas choć przewodniczył komisyi w skutki jej nie wierzy, bo — Luccesini przechylony, szepcze księciu Repninowi — już czas!

Nad królem, zwierciadło przeciwną ścianę sali z portretem króla Jana odbija, a obojętnego już pełnomocnika dworu wiedeńskiego odsłania.

Repnin rzuca rękawicę — palec kładzie na penduł zegaru dziejowego pod marmurowym popiersiem imperatorowej umieszczonego — a zbłoconym butem wywraca krzesło, z którego posypały się na posadzkę przyszłej cywilizacyi kwiaty, przez naród przygotowane. Zwiędły — pozostała książka psalmów pokutnych — a dalej — o naśladowaniu Chrystusa.

Zadanie: Jan Matejko
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
https://mnk.pl/wystawy/matejko-malarz-i-historia