Klęska Lignicka – Odrodzenie. R.P. 1241
Klęska Lignicka – Odrodzenie. R.P. 1241
Wypalone sioła, wyrżnięte miasta, zobalone grody. Zastępy rycerstwa pod Chmielnikiem i Lignicą rozgromione — wpień wycięte. — Istne cmentarzysko na całym płacie tej ziemi zaległo. Niedobitki społeczeństwa, w rozterkach i krwawych walkach uprzednio osłabionego, teraz przerażone i zdemoralizowane, znaleźć mogły ulgę chyba tylko u stóp Chrystusowego znamienia.
Pozbierane z pól Lignickich ciała poległych znaczniejszych rycerzy, zwieziono do tumu wrocławskiego, by złożeniem ofiar, zaczerpnąć sił, nowych, nie zwątpić o wszystkiem.
W prezbiterium przed głównym ołtarzem Msza żałobna; Św. Jacek wznosi hostię, dzwonek uderza smutno lecz donośnie, bł. Czesław zakonnik, w skrusze ręce składa.
Henrykowa matka, Św. Jadwiga krzyżem na posadce legła. k Książęca wdowa Jadwiga, dziećmi okolona, zbiera obłąkane myśli.
… zstępuje po kamiennych schodach chłopię niosące tarczę ozdobioną koroną, to wielko-polski Przemysław odnowiciel królewskiej godności.
Przebyte bóle i klęski odrodziły naród, wlały weń nowe siły, których mu brakowało.
Zadanie: Jan Matejko
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
https://mnk.pl/wystawy/matejko-malarz-i-historia