Barbara Falender (ur. 1947), Sarkofag (dla matki), 1993, czarny wapień dębnicki, różowy marmur
Barbara Falender (ur. 1947), Sarkofag (dla matki), 1993, czarny wapień dębnicki, różowy marmur
Rzeźba przedstawia sarkofag w kształcie prostopadłościanu. Prostopadłościan zbudowano z trzydziestu mniejszych sześcianów, wykonanych z czarnego marmuru. Bryła od góry jest otwarta, przez co przypomina kształtem pudełko. Podstawę stanowi prostokąt, utworzona z dwunastu sześcianów. Ustawione są one w kolumnach, po trzy sześciany jeden nad drugim. Pomiędzy nimi znajdują się niewielkie przerwy na szerokość palca.
Boczna ściana sarkofagu składa się z trzech kolumn, również po trzy sześciany w każdym. Kolumny ustawione są w odległości na szerokość ręki, co tworzy siatkę prześwitów między elementami konstrukcji. Przestrzeń ta pozwala zajrzeć widzowi do środka.
Zewnętrzne ścianki sześcianów mają fakturę delikatnie chropowatą i nierówną, natomiast pozostałe są gładkie i równe.
Wewnątrz sarkofagu umieszczono cztery rzeźby z różowego marmuru. Każda z nich przedstawia fragment ludzkiego ciała. Umieszczone są one obok siebie na czarnym prostopadłościanie.
Jeden z fragmentów ułożony poziomo, przedstawia zewnętrzną część stopy – widoczna jest jej przednia część, od strony palców. Tył stopy został ścięty wzdłuż całej szerokości. Po lewej stronie znajduje się kamień w kształcie pionowego prostokąta z wizerunkiem wewnętrznej strony dłoni. Dłoń zwrócona jest grzbietem w stronę rzeźby stopy – palec wskazujący jest wyprostowany, pozostałe palce zgięte do środka.
Po prawej stronie dłoni znajduje się płaskorzeźba kobiecej twarzy. Wyrzeźbiona jest na poziomo ustawionym kamieniu. Twarz ukazana jest realistycznie – kobieta ma małe oczy, prosty nos i zamknięte, pełne usta. Prawa strona jej twarzy jest delikatnie ścięta – od kości policzkowej do kącika ust i podbródka. Na czole, pod oczami i wokół nosa widoczne są subtelne zmarszczki.
Obok znajduje się czwarty fragment. Przedstawia zewnętrzną stronę lewej nogi - od kolana do stopy. Jest trzykrotnie dłuższa od pozostałych płaskorzeźb. Umieszczono ją na ściętym prostopadłościanie. Jest on czarny. Płaskorzeźba znajduje się na pochylonej ścianie opadając od kolana w dół. Ścięty prostopadłościan przylega do prostopadłościanu z pozostałymi płaskorzeźbami. Dzięki temu noga sąsiaduje z nimi na całej długości.
Kamień w miejscu kolana jest delikatnie zdarty i chropowaty. Mięśnie łydki są wyraźnie zaznaczone. Stopa jest prosta, z lekko rozstawionymi palcami.
Opracowanie audiodeskrypcji: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka
Boczna ściana sarkofagu składa się z trzech kolumn, również po trzy sześciany w każdym. Kolumny ustawione są w odległości na szerokość ręki, co tworzy siatkę prześwitów między elementami konstrukcji. Przestrzeń ta pozwala zajrzeć widzowi do środka.
Zewnętrzne ścianki sześcianów mają fakturę delikatnie chropowatą i nierówną, natomiast pozostałe są gładkie i równe.
Wewnątrz sarkofagu umieszczono cztery rzeźby z różowego marmuru. Każda z nich przedstawia fragment ludzkiego ciała. Umieszczone są one obok siebie na czarnym prostopadłościanie.
Jeden z fragmentów ułożony poziomo, przedstawia zewnętrzną część stopy – widoczna jest jej przednia część, od strony palców. Tył stopy został ścięty wzdłuż całej szerokości. Po lewej stronie znajduje się kamień w kształcie pionowego prostokąta z wizerunkiem wewnętrznej strony dłoni. Dłoń zwrócona jest grzbietem w stronę rzeźby stopy – palec wskazujący jest wyprostowany, pozostałe palce zgięte do środka.
Po prawej stronie dłoni znajduje się płaskorzeźba kobiecej twarzy. Wyrzeźbiona jest na poziomo ustawionym kamieniu. Twarz ukazana jest realistycznie – kobieta ma małe oczy, prosty nos i zamknięte, pełne usta. Prawa strona jej twarzy jest delikatnie ścięta – od kości policzkowej do kącika ust i podbródka. Na czole, pod oczami i wokół nosa widoczne są subtelne zmarszczki.
Obok znajduje się czwarty fragment. Przedstawia zewnętrzną stronę lewej nogi - od kolana do stopy. Jest trzykrotnie dłuższa od pozostałych płaskorzeźb. Umieszczono ją na ściętym prostopadłościanie. Jest on czarny. Płaskorzeźba znajduje się na pochylonej ścianie opadając od kolana w dół. Ścięty prostopadłościan przylega do prostopadłościanu z pozostałymi płaskorzeźbami. Dzięki temu noga sąsiaduje z nimi na całej długości.
Kamień w miejscu kolana jest delikatnie zdarty i chropowaty. Mięśnie łydki są wyraźnie zaznaczone. Stopa jest prosta, z lekko rozstawionymi palcami.
Opracowanie audiodeskrypcji: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka