Jeden z najwybitniejszych portretów księżnej i jednocześnie jedno z najwybitniejszych płócien Alexandra Roslina, szwedzkiego artysty.

Ukazana w półpostaci księżna jest ubrana w lśniącą, zielonkawą suknię z dekoltem wykończonym delikatną koronką, ożywioną nieco ciemniejszą tonacją zsuwającego się z ramion szala. Artysta pokazał osobliwą urodę dwudziestoośmioletniej Izabeli Czartoryskiej, podkreślając jej atuty, nie ukrywając równocześnie pewnych mankamentów. Odbiegające od klasycznego piękna rysy księżnej zyskują ujmujący urok, podkreślony subtelnym uśmiechem, zaróżowionymi policzkami i przede wszystkim głębokim spojrzeniem dużych, ciemnych oczu. Płótno, stanowiące inspirację dla wielu malarskich powtórzeń, powstało na kilka lat przed realizacją w puławskiej posiadłości Czartoryskich dzieła życia księżnej, jakim było pierwsze na ziemiach polskich publiczne muzeum. Stanowiło ono wyraz zarówno wielkiego patriotyzmu, jak i dowód światłego umysłu, a także szerokiej wiedzy i zainteresowań założycielki.