Cykl: Wokół Wyspiańskiego Wokół Wyspiańskiego. Stanisław Wyspiański i sztuki użytkowe
Czy wiesz już wszystko o Stanisławie Wyspiańskim, a może chcesz się czegoś dopiero dowiedzieć? Kojarzysz pastelowe portrety dzieci i Wesele? Może – spacerując po Krakowie – trafiasz na ślady czwartego wieszcza w kościele Franciszkanów? Czy patrząc na Wawel, wiesz, że artysta widział go inaczej?
Wszystkich miłośników i przyszłych entuzjastów twórczości Stanisława Wyspiańskiego zapraszamy na spotkania, podczas których odbędziemy podróż w przeszłość. Przypomnimy najważniejsze wydarzenia z życia artysty, wątki oraz dzieła stworzone dla Krakowa i sławiące go po dzień dzisiejszy.
Ważne informacje
Stanisław Wyspiański i sztuki użytkowe
Prowadzenie: Magdalena Laskowska
Stanisław Wyspiański odegrał ogromną rolę w reformie polskiej sztuki użytkowej za sprawą swoich spektakularnych realizacji, m.in. dla Domu Lekarskiego, siedziby Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie (1904-1905), Izby Przemysłowo-Handlowej (1905), mieszkania Państwa Tadeuszostwa Żeleńskich (1905). Nieocenionym wkładem w rozwój wystawiennictwa była jego działalność w Towarzystwie Artystów Polskich „Sztuka”, m.in. w roku 1904 powierzona została Wyspiańskiemu aranżacja wystawy jubileuszowej ugrupowania w gmachu Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych), już przez współczesnych krytyków nazwana „dziełem sztuki wysokiej wartości”.
Wszystkie powyżej wymienione realizacje były przykładem wcielenia w życie idei artysty-rzemieślnika i realizacji posłannictwa Ruchu Odnowy Sztuk i Rzemiosł, który to nurt żywo interesował Wyspiańskiego. Twórca Wesela estetyzował też własną codzienność, projektując wyposażenia swoich kolejnych pracowni, a potem mieszkań, w których kolory ścian, ich dekoracja, formy mebli, jak i dobór tkanin, zależały tylko od niego. Dbał, by wszelkie elementy wyposażenia projektowanych wnętrz wykonywali miejscowi rzemieślnicy z rodzimych materiałów. Tę postawę artystyczną wcielał w życie także podczas pracy dydaktycznej w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Gdy został profesorem jednej z katedr, w uroczystej mowie podczas inauguracji roku akademickiego 1902/1903 stwierdził: „Nie rozumiem, dlaczego mianowano mnie profesorem sztuki dekoracyjnej, każda sztuka jest dekoracyjna”.
Wszystkich miłośników i przyszłych entuzjastów twórczości Stanisława Wyspiańskiego zapraszamy na spotkania, podczas których odbędziemy podróż w przeszłość. Przypomnimy najważniejsze wydarzenia z życia artysty, wątki oraz dzieła stworzone dla Krakowa i sławiące go po dzień dzisiejszy.
Ważne informacje
- Cykl wykładów popularyzatorskich dla dorosłych i młodzieży
- Spotkania odbywają się w wybrane dni w godz. 18:00–19:30 w Muzeum Stanisława Wyspiańskiego (plac Sikorskiego 6)
- Wstęp bezpłatny, wymagana rezerwacja: Centrum Informacji i Rezerwacji MNK – rezerwacja@mnk.pl lub 12 433 57 44 (w godz. 9:00–16:00 w dni powszednie). W przypadku rezygnacji z zarezerwowanego miejsca prosimy o zgłoszenie.
- Możliwość rezerwacji na wszystkie wydarzenia: od 23.02.2024 r.
- Jedna osoba może zarezerwować maksymalnie 4 miejsca
- Koordynacja: Katarzyna Maziarz-Górka: kmaziarz@mnk.pl
Stanisław Wyspiański i sztuki użytkowe
Prowadzenie: Magdalena Laskowska
Stanisław Wyspiański odegrał ogromną rolę w reformie polskiej sztuki użytkowej za sprawą swoich spektakularnych realizacji, m.in. dla Domu Lekarskiego, siedziby Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie (1904-1905), Izby Przemysłowo-Handlowej (1905), mieszkania Państwa Tadeuszostwa Żeleńskich (1905). Nieocenionym wkładem w rozwój wystawiennictwa była jego działalność w Towarzystwie Artystów Polskich „Sztuka”, m.in. w roku 1904 powierzona została Wyspiańskiemu aranżacja wystawy jubileuszowej ugrupowania w gmachu Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych), już przez współczesnych krytyków nazwana „dziełem sztuki wysokiej wartości”.
Wszystkie powyżej wymienione realizacje były przykładem wcielenia w życie idei artysty-rzemieślnika i realizacji posłannictwa Ruchu Odnowy Sztuk i Rzemiosł, który to nurt żywo interesował Wyspiańskiego. Twórca Wesela estetyzował też własną codzienność, projektując wyposażenia swoich kolejnych pracowni, a potem mieszkań, w których kolory ścian, ich dekoracja, formy mebli, jak i dobór tkanin, zależały tylko od niego. Dbał, by wszelkie elementy wyposażenia projektowanych wnętrz wykonywali miejscowi rzemieślnicy z rodzimych materiałów. Tę postawę artystyczną wcielał w życie także podczas pracy dydaktycznej w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Gdy został profesorem jednej z katedr, w uroczystej mowie podczas inauguracji roku akademickiego 1902/1903 stwierdził: „Nie rozumiem, dlaczego mianowano mnie profesorem sztuki dekoracyjnej, każda sztuka jest dekoracyjna”.
