SYBILLA 2006

Konkurs, od 1980 roku ogłaszany przez Ministra Kultury, jest najważniejszym forum promocji i wymiany doświadczeń dla muzealników z całej Polski.


DOKONANIA W ZAKRESIE DZIAŁALNOŚCI NAUKOWEJ

• II NAGRODA dla Muzeum Narodowego w Krakowie
  Zastosowanie komputerowej analizy obrazu w nieniszczących badaniach obiektów zabytkowych – prezentacja na wybranych przykładach Laboratorium Analiz i Nieniszczących Badań Obiektów Zabytkowych
  
  MNK jako pierwsza placówka w Polsce podjęła się kompleksowego zbadania zagadnienia zastosowania analizy obrazu w pracach związanych z dziełami sztuki. W literaturze naukowej można spotkać pojedyncze przykłady takich zastosowań, jednak żaden z autorów nie potraktował całościowo zbadania tego zagadnienia, traktując je raczej jako ciekawostkę.
  
  Niniejsza praca ma charakter rozpoznawczy i rozpoczynający studia nad zastosowaniem metod analizy obrazu do nieniszczących badań obiektów zabytkowych. W jej wyniku, dzięki współpracy z Pracownią Mikromerytyki Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, została opracowana nowa metoda, która w znacznym stopniu zwiększy możliwości diagnozowania. Wydaje się że komputerowa analiza obrazu powinna znaleźć zastosowanie zarówno w badaniach nieniszczących, jak również w działaniach z zakresu konserwacji prewencyjnej. Możliwość wykonywania bardziej precyzyjnego niż dotychczas opisu stanu zachowania obiektów pozwala na lepszą kontrolę nad nimi i wcześniejsze eliminowanie ewentualnych zagrożeń.
  
  Zastosowanie proponowanych przez nas metod jest także uzasadnione szybko rozwijającą się digitalizacją zbiorów muzealnych i wkraczaniem w tradycję muzealnictwa nowoczesnych technologii. Mamy nadzieję że nasz projekt przyczyni się do nadania badaniom nieniszczącym nowego wymiaru.

WYSTAWY SZTUKI

• Wyróżnienie dla Muzeum Narodowego w Krakowie  za organizację wystawy "Jerzy Panek (1918 – 2001) "
  
  Wystawa z cyklu "Graficy z Krakowa" Gmach Główny Muzeum Narodowego w Krakowie 14 września – 5 listopada 2006 Wystawa "Jerzy Panek (1918-2001)", przygotowana w ramach cyklu ekspozycji prezentujących w Muzeum Narodowym w Krakowie dorobek współczesnej grafiki krakowskiej, nawiązywała tematyką do twórczości jednego z najznakomitszych mistrzów powojennego drzeworytu polskiego, pełnego pasji malarza i doskonałego rysownika – Jerzego Panka.
  
  Wymagającym szczególnego podkreślenia jest fakt, iż nieczęsto mamy okazję doświadczania sztuki łączącej walor przesłania o charakterze uniwersalnym i głęboko humanistycznym, z bardzo prostą, a jednocześnie odkrywczą formułą plastycznego obrazowania sztuki; sztuki, która potrafi wzbudzić w widzu głębokie emocje oraz pozwala odczuć rodzaj wspólnoty nie tylko z artystą, ale i całym przedstawianym przez niego światem.
  
  Takie właśnie dzieła, niosące w sobie walor emocjonalnego odbioru sztuki, pozostawił po sobie Jerzy Panek (1918-2001), krakowski grafik, malarz i rysownik obdarzony ogromną intuicją artystyczną i niezrównaną umiejętnością stworzenia oryginalnego, trafnego przekazu. Za swą podstawową dyscyplinę artysta obrał jednak nie malarstwo, lecz grafikę, w ramach której uprawiał głównie drzeworyt wzdłużny, czarno-biały. W czasie swej ponad trzydziestoletniej pracy drzeworytniczej zrealizował blisko 600 grafik, równocześnie malując obrazy olejne oraz tworząc tysiące rysunków. Motywy czerpał z najbliższego otoczenia: wykonywał autoportrety oraz portrety bliskich i znajomych, utrwalał wizerunki ulubionych zwierząt, niekiedy z plenerów przywoził widoki okolic i starej architektury. Często swe grafiki łączył w cykle tematyczne; największym – bo liczącym około stu prac – był cykl głów zainspirowany „Boską Komedią” Dantego.
  
  Jerzy Panek tworzył grafikę świeżą i szczerą, sugestywną i ekspresyjną, ujawniającą wielką wrażliwość pokrywaną często dobroduszną ironią. Takie same cechy odnaleźć można w jego pracach malarskich i rysunkowych, w których zdradzał ogromny temperament i swobodę, bowiem jako twórca funkcjonował z powodzeniem i bez wewnętrznych sprzeczności w dwóch światach: obszarze czarno-białej, najczęściej linearnej grafiki i świecie barwnych, fakturalnych plam swych obrazów. Choć cieszył się wielkim uznaniem i sympatią środowiska artystycznego i krytycznego, o czym świadczyły liczne, nie tylko polskie honory i nagrody – miał niewiele wystaw indywidualnych. Główną przyczyną był fakt, iż artysta czas konieczny do przygotowania ekspozycji uznawał za stracony dla własnej twórczości, traktowanej przez niego jako główna życiowa misja.
  
  Organizowana w Muzeum Narodowym w Krakowie wystawa ponad 300 dzieł Jerzego Panka – grafik, obrazów, rysunków ze zbiorów publicznych i prywatnych oraz licznych, podarowanych przez niego krakowskiemu Muzeum desek drzeworytniczych – próbuje niejako nadrobić niedostatki obecności tego niezwykłego artysty. Ekspozycja, prezentowana w Muzeum Narodowym w Krakowie, zbiegła się w czasie z jubileuszową edycją krakowskiego Międzynarodowego Triennale Grafiki, zasłużonej imprezy popularyzującej bieżące osiągnięcia grafiki światowej, której początkom towarzyszyła twórczość Jerzego Panka. Godnym podkreślenia pozostaje fakt, iż wystawa została wnikliwie udokumentowana – poprzez wydanie obszernego katalogu, a tematyka oraz forma prezentacji, pozwoliły na szersze zapoznanie widzów, w szczególności dzieci i młodzieży, z drzeworytem – jedną z najstarszych technik graficznych.