fot. Mirosław Żak - Pracownia Fotograficzna MNK
Stanisław Wyspiański i sztuka użytkowa
Wyspiański wychowany bez elementarnego komfortu, w surowych wnętrzach pracowni rzeźbiarskiej ojca, nie miał mieszczańskich nawyków i nie potrafił im schlebiać. Wnętrze użytkowe jawiło mu się z jednej strony jako przestrzeń parateatralna, zaś z drugiej jako terytorium ducha i materii, przeznaczone do praktykowania samego siebie.
Te kolejne, podjęte jesienią 1904 roku zadania potraktował jako wyzwanie, próbę sformułowania również i w takim zakresie pytania o tożsamość współobywateli, kierowanego do nich samych. Od założeń estetycznych ważniejsze były dla Wyspiańskiego kryteria symboliczne. Stanowiły one punkt wyjścia, któremu podporządkował estetykę przestrzeni. Nadawał wnętrzom dramaturgię na wzór tragedii antycznej protagonistą i chórem, rozpisanej zgodnie z życzeniami zamawiającego. Każde z pomieszczeń miało swój program dekoracyjny o specyficznym porządku.
Wykład: Stanisław Wyspiański i sztuka użytkowa. "Zaś służyć mogę tylko tam, gdzie rządzę; pod cudzy namiot przygodny nie zbłądzę"
Prowadzenie: Marta Romanowska - historyk sztuki, emerytowany starszy kustosz w Muzeum Narodowym w Krakowie. Twórca i długoletni kierownik Muzeum Stanisława Wyspiańskiego Oddziału Muzeum Narodowego w Krakowie. Autor wystaw, opracowań i publikacji o Stanisławie Wyspiańskim. Starszy wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie.
Wykład: Stanisław Wyspiański i sztuka użytkowa. "Zaś służyć mogę tylko tam, gdzie rządzę; pod cudzy namiot przygodny nie zbłądzę"
Prowadzenie: Marta Romanowska - historyk sztuki, emerytowany starszy kustosz w Muzeum Narodowym w Krakowie. Twórca i długoletni kierownik Muzeum Stanisława Wyspiańskiego Oddziału Muzeum Narodowego w Krakowie. Autor wystaw, opracowań i publikacji o Stanisławie Wyspiańskim. Starszy wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie.