fot. pracownia fotograficzna MNK
Rzeźba kamienna i drewniana w Krakowie w XIV i początku XV wieku
Wykładem dr hab. Marka Walczaka pt. "Od Madonny z Dzieciątkiem z Regulic do tzw. Świętej z warkoczem. Rzeźba kamienna i drewniana w Krakowie w XIV i początku XV wieku" rozpoczynamy nowy cykl "Średniowieczna sztuka Małopolski".
Za panowania Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego w wystrojach kościołów w Małopolsce pojawiły się wysokiej klasy rzeźby wolno stojące o genezie francuskiej, takie jak Matka Boska z ok. 1340 ( ?) roku w kościele Karmelitanek Bosych w Krakowie.
Po połowie XIV wieku dominowały wpływy Czech, szczególnie z kręgu fundacji cesarza Karola IV Luksemburga, widoczne np. w kamiennej nastawie ołtarza z Niewiernym Tomaszem w kolegiacie w Sandomierzu, mającej bliski odpowiednik w tympanonie fundacyjnym w kościele Św. Krzyża we Wrocławiu (ok. 1360). Drewniane rzeźby NMP i św. Józefa w krakowskim klasztorze Klarysek (prawdopodobnie najstarsze zachowane figurki jasełkowe, ok. 1340–1350) powstały w orbicie stylu działającego w Brnie albo Pradze tzw. Mistrza Madonny z Michle. W snycerce małopolskiej 3. i 4. ćwierci XIV wieku rozpowszechnił się typ przedstawień Marii z Dzieciątkiem na prawym ramieniu, tzw. dexiokratusa (np. figury z Tymowej, Łęk Górnych, Lipnicy Murowanej, Sromowców Niżnych, Słatwina i Regulic). Nie ukształtowała się tutaj natomiast tradycja kamiennej rzeźby figuralnej, a pojedyncze dzieła tego typu (Pietá w krakowskim kościele św. Barbary oraz Święta z warkoczem w Muzeum Narodowym w Krakowie) są prawdopodobnie importami.
Prowadzenie: dr hab. Marek Walczak – wieloletni wykładowca w Instytucie Historii Sztuki UJ, specjalista w zakresie europejskiej sztuki gotyckiej (gł. rzeźba architektoniczna i snycerka, malarstwo, rzemiosło artystyczne), ze szczególnym uwzględnieniem sztuki doby Piastów i Jagiellonów w Krakowie. Innymi przedmiotami jego badań są także ikonografia chrześcijańska, przede wszystkim hagiograficzna, oraz wizerunki hierarchów kościelnych.
Po połowie XIV wieku dominowały wpływy Czech, szczególnie z kręgu fundacji cesarza Karola IV Luksemburga, widoczne np. w kamiennej nastawie ołtarza z Niewiernym Tomaszem w kolegiacie w Sandomierzu, mającej bliski odpowiednik w tympanonie fundacyjnym w kościele Św. Krzyża we Wrocławiu (ok. 1360). Drewniane rzeźby NMP i św. Józefa w krakowskim klasztorze Klarysek (prawdopodobnie najstarsze zachowane figurki jasełkowe, ok. 1340–1350) powstały w orbicie stylu działającego w Brnie albo Pradze tzw. Mistrza Madonny z Michle. W snycerce małopolskiej 3. i 4. ćwierci XIV wieku rozpowszechnił się typ przedstawień Marii z Dzieciątkiem na prawym ramieniu, tzw. dexiokratusa (np. figury z Tymowej, Łęk Górnych, Lipnicy Murowanej, Sromowców Niżnych, Słatwina i Regulic). Nie ukształtowała się tutaj natomiast tradycja kamiennej rzeźby figuralnej, a pojedyncze dzieła tego typu (Pietá w krakowskim kościele św. Barbary oraz Święta z warkoczem w Muzeum Narodowym w Krakowie) są prawdopodobnie importami.
Prowadzenie: dr hab. Marek Walczak – wieloletni wykładowca w Instytucie Historii Sztuki UJ, specjalista w zakresie europejskiej sztuki gotyckiej (gł. rzeźba architektoniczna i snycerka, malarstwo, rzemiosło artystyczne), ze szczególnym uwzględnieniem sztuki doby Piastów i Jagiellonów w Krakowie. Innymi przedmiotami jego badań są także ikonografia chrześcijańska, przede wszystkim hagiograficzna, oraz wizerunki hierarchów kościelnych.