Preromantyczna wizja Italii

Wśród ważnych nurtów malarstwa XVII-wiecznej Holandii, wyróżnia się twórczość grupy artystów specjalizujących się w odtwarzaniu nastrojowych, niekiedy idealizowanych krajobrazów oraz scen rodzajowych, silnie inspirowanych włoskimi realiami. Stąd też, holenderskich malarzy tworzących w Italii - głównie w Rzymie – nazywano „italianistami” (lub też malarzami „bentu”, od nazwy stowarzyszenia artystów północnoeuropejskich w Rzymie, czyli „bentvueghels” („ptaków wędrownych”). Działalność dwóch pokoleń Holendrów, osiadłych na dłużej w słonecznej Italii, przyniosła wiele znakomitych krajobrazów, wedut, scen rodzajowych – miejskich jak i wiejskich, o sielankowym zabarwieniu. Północni mistrzowie, zafascynowani realiami odkrywanej przez siebie krainy - tak odmiennej od ich stron ojczystych - nierzadko przedstawiali Rzym lub włoską krainę Kampanię w sposób zjawiskowy, niezwykły, nasycając swe dzieła niecodziennym, czasem wręcz „egzotycznym” klimatem, barwnością i anegdotą. Poza motywami typowymi dla sztuki „italianistów”, jak rzymskie oraz podmiejskie widoki, scenki pasterskie lub targowe, albo karnawałowe, w ich dorobku możemy także odnaleźć bardziej realistyczne przedstawienia z życia codziennego; ich autorzy nie stronili od ukazywania ciemniejszych stron życia, ujawnianych na niewielkich płótnach w sposób nader dosadny i werystyczny. Dokonując przeglądu dzieł i repertuaru „italianistów”, twórców takich jak Pieter van Laer (zwany „Bamboccio”), Karel Dujardin, Jan Asselijn, Jan Both, Nicolas Berchem czy Thomas Wijck, przybliżymy również  obrazy z tego kręgu artystycznego pozostające w zbiorach krakowskiego Muzeum Narodowego, ustalając ich autorstwo lub weryfikując dotychczasowe określenia.

Prowadzą:  prof. dr hab. Juliusz A. Chrościcki, dr Filip Chmielewski

Zaproszony gość:  dr hab. Ryszard Szmydki, prof. UP JPII (Lowanium/ Kraków)