Cykl: Akademia Bronioznawcy Oręż bogów, herosów i ludzi. Łucznictwo w starożytności
W kręgu kultury łacińskiej, poza chlubnymi wyjątkami, łuk jest bronią niedocenianą. W Polsce, popularnie kojarzony przede wszystkim z okresem nowożytnym i Tatarami, chociaż był jednym z głównych elementów arsenału szlachty i wojsk okresu I Rzeczypospolitej.
Tymczasem ma on niezwykle długą historię i był doceniany zarówno jako broń, jak i symbol, przez tysiące lat okresu antycznego. Wśród mozaiki kultur ludów Śródziemnomorza i Międzyrzecza, nie znajdziemy takiej, która nie nadawałaby łukowi określonych znaczeń, zarówno w sztuce wojennej, jak i sferze mentalnej czy nawet mitologicznej. Łuk był atrybutem bóstw, herosów, symbolem władzy, potęgi i wojny, w końcu przedmiotem magicznym, a nawet symbolem esencji męskiej lub żeńskiej. Owe znaczenia, wraz z wojenną praxis tworzą zmienny kalejdoskop skojarzeń, czasem bardzo podobnych pomiędzy kulturami, czasem wręcz sprzecznych.
Tomasz Świątkowski – doktorant Szkoły Doktorskiej Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, historyk wojskowości epok przedindustrialnych, publicysta.
Tomasz Świątkowski – doktorant Szkoły Doktorskiej Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, historyk wojskowości epok przedindustrialnych, publicysta.
