Nagroda Generalnego Konserwatora Zabytków
Nagroda Generalnego Konserwatora Zabytków
Muzeum Narodowe w Krakowie zostało laureatem konkursu „Zabytek Zadbany”, organizowanego przez Generalnego Konserwatora Zabytków. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego doceniło kompleksową rewaloryzację Pałacu Biskupa Erazma Ciołka – Oddziału Muzeum Narodowego w Krakowie.
Nagroda – pamiątkowy emblemat oraz dyplom - została wręczona dyrekcji Muzeum, podczas uroczystych obchodów Międzynarodowego Dnia Ochrony Zabytków, 17 kwietnia 2009, w Bazylice oo. Bernardynów w Leżajsku.
Generalna odnowa Pałacu Biskupa Erazma Ciołka przy ul. Kanoniczej 17 została przeprowadzona w latach 1999-2006 dzięki dotacji z Narodowego Funduszu Rewaloryzacji Zabytków Krakowa. Pałac Biskupa Erazma Ciołka to jeden z niewielu tak wielkich i reprezentacyjnych XVI-wiecznych pałaców miejskich. Dwa gotyckie budynki przedzielone wjazdem przekazała kapituła krakowska biskupowi płockiemu Ciołkowi. Przebudował je w latach 1503-1505 na wielki dwór z sienią - najokazalszy dom przy tej ulicy. Wspaniały portal w sieni odkuł mistrz włoski Franciszek Florentczyk. Po śmierci biskupa Ciołka w jego domu, a nie w Pałacu Biskupim, mieszkali biskup Piotr Tomicki, a potem kardynał Jerzy Radziwiłł. Ten ostatni znacznie rozbudował rezydencję tworząc na najwyższej kondygnacji oficyny zachodniej piękną galerię kolumnową z zapierającym dech widokiem na Wisłę. Szwedzi zniszczyli pałac, a potem kapitule zabrali go Austriacy. Przez dwa ostatnie wieki był m.in. siedzibą aresztu miejskiego i policji, a nawet było tam wiezienie dla księży, Urząd Probierczy i Studio Filmów Animowanych. Tak zdewastowali go użytkownicy, że stracił reprezentacyjny charakter i popadł w ruinę.
Przy okazji badań konserwatorskich prowadzonych pod kierunkiem dr. Andrzeja Fischingera dokonano cennych odkryć. Rewelacją okazała się dwunawowa sień, jakich w Krakowie już nie ma, przedzielona późnogotyckimi słupami pokrytymi rzeźbą, podobnymi do tych na dziedzińcu Collegium Maius. Odsłonięto piękne piwnice wsparte na filarach, kryjących w sobie elementy gotyckich kolumn, w salach fragmenty fresków (m.in. z herbem biskupa Tomickiego), polichromie z różnych epok, średniowieczne i rensansowe okna, autentyczne belki ze stropów, piękne detale architektoniczne.
W roku 2007 w Pałacu otwarte zostały dwie stałe galerie prezentujące kolekcje Muzeum Narodowego w Krakowie. Na 1. piętrze znajduje się wystawa „Sztuka Dawnej Polski. XII-XVIII wiek”, gdzie można oglądać dzieła polskiej sztuki średniowiecznej, renesansowej i barokowej. Na parterze umieszczona została wystawa „Sztuka Cerkiewna Dawnej Rzeczypospolitej”. Obok stałych ekspozycji zbiorów Pałac jest również siedzibą dwóch działów naukowych: Działu I – Polskiego malarstwa i rzeźby do roku 1764 oraz Działu XVIII – Sztuki Cerkiewnej. Znajduje się tutaj także Pracownia Konserwacji Malarstwa i Rzeźby.
W oparciu o wystawy znajdujące się w Pałacu prowadzona jest tutaj szeroka działalność edukacyjna.
Generalna odnowa Pałacu Biskupa Erazma Ciołka przy ul. Kanoniczej 17 została przeprowadzona w latach 1999-2006 dzięki dotacji z Narodowego Funduszu Rewaloryzacji Zabytków Krakowa. Pałac Biskupa Erazma Ciołka to jeden z niewielu tak wielkich i reprezentacyjnych XVI-wiecznych pałaców miejskich. Dwa gotyckie budynki przedzielone wjazdem przekazała kapituła krakowska biskupowi płockiemu Ciołkowi. Przebudował je w latach 1503-1505 na wielki dwór z sienią - najokazalszy dom przy tej ulicy. Wspaniały portal w sieni odkuł mistrz włoski Franciszek Florentczyk. Po śmierci biskupa Ciołka w jego domu, a nie w Pałacu Biskupim, mieszkali biskup Piotr Tomicki, a potem kardynał Jerzy Radziwiłł. Ten ostatni znacznie rozbudował rezydencję tworząc na najwyższej kondygnacji oficyny zachodniej piękną galerię kolumnową z zapierającym dech widokiem na Wisłę. Szwedzi zniszczyli pałac, a potem kapitule zabrali go Austriacy. Przez dwa ostatnie wieki był m.in. siedzibą aresztu miejskiego i policji, a nawet było tam wiezienie dla księży, Urząd Probierczy i Studio Filmów Animowanych. Tak zdewastowali go użytkownicy, że stracił reprezentacyjny charakter i popadł w ruinę.
Przy okazji badań konserwatorskich prowadzonych pod kierunkiem dr. Andrzeja Fischingera dokonano cennych odkryć. Rewelacją okazała się dwunawowa sień, jakich w Krakowie już nie ma, przedzielona późnogotyckimi słupami pokrytymi rzeźbą, podobnymi do tych na dziedzińcu Collegium Maius. Odsłonięto piękne piwnice wsparte na filarach, kryjących w sobie elementy gotyckich kolumn, w salach fragmenty fresków (m.in. z herbem biskupa Tomickiego), polichromie z różnych epok, średniowieczne i rensansowe okna, autentyczne belki ze stropów, piękne detale architektoniczne.
W roku 2007 w Pałacu otwarte zostały dwie stałe galerie prezentujące kolekcje Muzeum Narodowego w Krakowie. Na 1. piętrze znajduje się wystawa „Sztuka Dawnej Polski. XII-XVIII wiek”, gdzie można oglądać dzieła polskiej sztuki średniowiecznej, renesansowej i barokowej. Na parterze umieszczona została wystawa „Sztuka Cerkiewna Dawnej Rzeczypospolitej”. Obok stałych ekspozycji zbiorów Pałac jest również siedzibą dwóch działów naukowych: Działu I – Polskiego malarstwa i rzeźby do roku 1764 oraz Działu XVIII – Sztuki Cerkiewnej. Znajduje się tutaj także Pracownia Konserwacji Malarstwa i Rzeźby.
W oparciu o wystawy znajdujące się w Pałacu prowadzona jest tutaj szeroka działalność edukacyjna.