Flamandzka moda portretowa we Florencji w XVII w.
Spotkanie przy obiekcie - portrecie przypisywanym J. Sustermansowi, połączone z wykładem nadzwyczajnym w ramach akcji wykupu depozytów z d. kolekcji tarnowskich z Dzikowa.
Na florenckim dworze Medyceuszy pracował niejeden artysta, rodzimego lub cudzoziemskiego pochodzenia. W tym ważnym ośrodku powstało niemało portretów kolejnych książąt żyjących w XVII stuleciu. Toskańskich władców, ich małżonki i dzieci, malował między innymi Flamand z pochodzenia, Justus Sustermans. Właśnie temu artyście, przypisywany jest wyróżniający się spośród innych wizerunków medycejskiego rodu, znakomity i efektowny portret młodzieńca.
Jak się okazało, do typowo barokowego, wystawnego portretu, pochodzącego z dawnej kolekcji dzikowskiej (a zakupionego w Rzymie przez Walerię i Feliksa Tarnowskich, jako dzieło van Dycka), zrealizowanego na modłę flamandzką, w van dyckowskim stylu, pozował 20-letni Francesco de Medici (1614-1634). Był on synem Wielkiego Księcia Toskanii, Kosmy II Medyceusza i Marii Magdaleny Austriaczki. Młodzieniec ukazany został tuż przed wyprawą na wojnę trzydziestoletnią, z której już nie powrócił. Identyfikacja samej postaci oraz rozpoznanie autora obrazu (ostatecznie nierozstrzygnięte), nastręczało badaczom w przeszłości wiele trudności. Mimo już całkiem sporej wiedzy na temat dzieła, jak też prawidłowego wskazania modela, kryje ono pewne tajemnice. Wizerunek ten, ukazany zostanie na tle innych dzieł z epoki portretów medycejskich, głównie autorstwa Justusa Sustermansa oraz mistrzów włoskich, ówczesnego florenckiego środowiska artystycznego, a także na tle wydarzeń epoki w której powstawały dworskie przedstawienia Medicich. Dla tych rozważań istotna jest panująca we Florencji maniera portretowa, pod znaczącym wpływem Antwerpii. Zaakcentowana zostanie wyjątkowość tego wybitnego portretu, rzadkiego w polskich zbiorach malarstwa zachodnioeuropejskiego.
Prowadzenie: Filip Chmielewski
ZOBACZ POZOSTAŁE SPOTKANIA Z KUSTOSZEM
Jak się okazało, do typowo barokowego, wystawnego portretu, pochodzącego z dawnej kolekcji dzikowskiej (a zakupionego w Rzymie przez Walerię i Feliksa Tarnowskich, jako dzieło van Dycka), zrealizowanego na modłę flamandzką, w van dyckowskim stylu, pozował 20-letni Francesco de Medici (1614-1634). Był on synem Wielkiego Księcia Toskanii, Kosmy II Medyceusza i Marii Magdaleny Austriaczki. Młodzieniec ukazany został tuż przed wyprawą na wojnę trzydziestoletnią, z której już nie powrócił. Identyfikacja samej postaci oraz rozpoznanie autora obrazu (ostatecznie nierozstrzygnięte), nastręczało badaczom w przeszłości wiele trudności. Mimo już całkiem sporej wiedzy na temat dzieła, jak też prawidłowego wskazania modela, kryje ono pewne tajemnice. Wizerunek ten, ukazany zostanie na tle innych dzieł z epoki portretów medycejskich, głównie autorstwa Justusa Sustermansa oraz mistrzów włoskich, ówczesnego florenckiego środowiska artystycznego, a także na tle wydarzeń epoki w której powstawały dworskie przedstawienia Medicich. Dla tych rozważań istotna jest panująca we Florencji maniera portretowa, pod znaczącym wpływem Antwerpii. Zaakcentowana zostanie wyjątkowość tego wybitnego portretu, rzadkiego w polskich zbiorach malarstwa zachodnioeuropejskiego.
Prowadzenie: Filip Chmielewski
ZOBACZ POZOSTAŁE SPOTKANIA Z KUSTOSZEM