Awangarda w tańcu, czyli rewolucje sceniczne XX w.

Z początkiem XX wieku cała Europa zachwyciła się Baletami Rosyjskimi Diagilewa – zespołem, w którym pogoń za tym, co nowe i awangardowe, wyznaczała kierunek działania. Był to pierwszy impuls do wyzwolenia tańca artystycznego w Europie z ciasnych ram baletu klasycznego i początek swoistej "rewolucji". Składa się na nią szereg zjawisk, jak choćby taniec Isadory Duncan, Loie Fuller, teoria Rudolfa von Labana, taniec ekspresjonistyczny Mary Wigman.

Podczas wykładu porozmawiamy m.in. o twórczości Wacława Niżyńskiego i odpowiemy na pytanie, dlaczego premiera baletu Święto wiosny wywołała tak wielki skandal. Dowiemy się, jak bardzo taniec zafascynował kubistów i jak Pablo Picasso ożywił na scenie swoje malarstwo. Porozmawiamy o tym, jaką drogę dla współczesnego tańca widzieli futuryści i jak eksplodował na scenie kubofuturyzm. Wobec tańca nie pozostali obojętni surrealiści, twórcy dadaizmu i konstruktywiści. Swoje postaci na scenie ożywiał także Fernand Legér. Efekty ich działań są fantastycznym przykładam przenikania sztuk, ciągłego poszukiwania nowego i ciągłego podążania na przód. Naszym opowieściom towarzyszyć będą filmy, fotografie i projekty scenograficzne.

Prowadzenie: Katarzyna Sanocka – historyczka sztuki, tancerka baletu, z Operą Krakowską związana od 2006 roku. Ma na swoim koncie partie solowe w spektaklach baletowych. Współpracuje z Muzeum Narodowym w Krakowie, prowadząc wykłady i warsztaty na temat scenografii, tańca i teatru w XX wieku. Była kuratorską wystawy: "Przestrzeń Opery. Polscy scenografowie XX i XXI wieku".