Artysta Kościuszko
Ukazanie postaci Tadeusza Kościuszki z nieco odmiennej niż zwykle się to czyni perspektywy, a mianowicie jako artystę bliskiego, poprzez wyznawane ideały, epoce "burzy i naporu".
Obok działań stricte artystycznych związanych z uprawianiem przez Naczelnika konkretnych dyscyplin twórczych, chciałbym też wskazać na te elementy biografii Kościuszki, które zbliżają go do ideału "bycia artystą" romantycznym, jeszcze przed ukonstytuowaniem się tego kierunku w sztuce na gruncie polskim. Całość postaram się dopełnić prezentacją zarówno konkretnych prac rysunkowych Kościuszki, jak i wybranych dzieł z bogatej ikonografii zwycięzcy spod Racławic.
Prowadzenie: Prof. dr hab. Waldemar Okoń – poeta, historyk sztuki, krytyk artystyczny, absolwent filologii polskiej i historii sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, specjalizuje się w historii sztuki XIX i XX wieku. Opublikował m.in. zbiory studiów poświęconych tej epoce w książkach: Sztuka i narracja (1988), Alegorie narodowe (1992), Sztuki siostrzane (1992), Wtajemniczenia (1996), Stygnąca planeta (2002), Przeszłość przyszłości (2005). Wydał również tomy poezji Wiersze północne (1989), Poematy nadziemne ( 2000), Stonehenge (2001), Wersy dla Orfeusza (2003), Księga wersów (2004), Atlantyda (2007), Motyw Tespazjosa (2013), Cykle (2016), scenariusz widowiska teatralnego pt. Antoni S., czyli Wieża Babel (1995), wybory prozy poetyckiej Zapisy bez daty (1998), Niebezpieczne małe prozy (2015), Granice pytań (2016), książkę prozatorską Max z drugiej strony ulicy (2015), monografie Jan Matejko i Stanisław Wyspiański (1998) oraz Kresy w malarstwie polskim (2006). Stypendysta Fundacji Lanckorońskich i Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej, od 1996 r. członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Pracuje w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego.
Prowadzenie: Prof. dr hab. Waldemar Okoń – poeta, historyk sztuki, krytyk artystyczny, absolwent filologii polskiej i historii sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, specjalizuje się w historii sztuki XIX i XX wieku. Opublikował m.in. zbiory studiów poświęconych tej epoce w książkach: Sztuka i narracja (1988), Alegorie narodowe (1992), Sztuki siostrzane (1992), Wtajemniczenia (1996), Stygnąca planeta (2002), Przeszłość przyszłości (2005). Wydał również tomy poezji Wiersze północne (1989), Poematy nadziemne ( 2000), Stonehenge (2001), Wersy dla Orfeusza (2003), Księga wersów (2004), Atlantyda (2007), Motyw Tespazjosa (2013), Cykle (2016), scenariusz widowiska teatralnego pt. Antoni S., czyli Wieża Babel (1995), wybory prozy poetyckiej Zapisy bez daty (1998), Niebezpieczne małe prozy (2015), Granice pytań (2016), książkę prozatorską Max z drugiej strony ulicy (2015), monografie Jan Matejko i Stanisław Wyspiański (1998) oraz Kresy w malarstwie polskim (2006). Stypendysta Fundacji Lanckorońskich i Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej, od 1996 r. członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Pracuje w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego.