Malarz wewnętrznego blasku
-
Vlastimil Hofmann (1881-1970) był uczniem, a przede wszystkim kontynuatorem założeń artystycznych Jacka Malczewskiego. Wierny symbolice młodopolskiej rejestrował w swym malarstwie nastroje melancholii i smutku emanujące ze scen rozgrywających się w wiejskiej rzeczywistości. Bohaterami jego obrazów były Madonny w ludowych serdakach, dziewczęta wiejskie, płowowłose pacholęta, biedacy, którzy niczym aktorzy uczestniczyli w rejestrowanych przez Hofmanna scenach rozgrywających się na tle krajobrazów zaludnionych, podobnie jak u Malczewskiego przez fantazyjne postacie faunów i aniołów.