Pamiątka ta wiązana jest z Jerzym Sebastianem Lubomirskim (1616–1667). Z szabli zachowała się jedynie głownia, natomiast oprawę, czyli rękojeść i pochwę, wykonano później – w XIX wieku. W górnej części, najbardziej zbliżonej do rękojeści – umieszczono dekorowane złotem motywy roślinne. Motywy te są częściowo „zamknięte” w polach okrągłych oraz stylizowanych na kwiaty. Całość ujęto w układzie symetrycznym. U zwieńczenia ornamentu umieszczono uproszczony kartusz (obramowanie herbu) z godłem Lubomirskich – Szreniawa. Wokół herbu umieszczone są litery, które należy odczytywać: „I[erzy] L[ubomirski] M[arszałek] W[ielki] H[etman]P[olny]K[oronny]”. Sama rękojeść stylowo nawiązuje do głowni – podobnie jak ona jest wykonana w typie perskim. Tego rodzaju formę rękojeści określamy terminem _szamszir_, co w języku perskim oznacza „lwi ogon”. Pochwę wykonano z dwóch drewnianych trzasek obciągniętych wtórnie brunatnym aksamitem. Wszystkie elementy pozłocono, a na ich powierzchni są zdobienia nawiązujące do stylu charakterystycznego dla pierwszej połowy XVIII wieku.