Obraz wykonany jest w technice olejnej na desce o rozmiarach 37 cm szerokości i około 43 wysokości. Przedstawia dwa krzewy ostu, motyle, trzmiela, ważkę i dwa ślimaki.

W tle majaczą pagórki i chmury. Dominujące kolory to różne odcienie zieleni, brązu i błękitu. W centralnej części obrazu znajdują się dwa krzaki ostu. Wypełniają trzy czwarte jego powierzchni. Przedstawione z dużą precyzją. Oset na pierwszym planie ma jasnozielone liście pokryte białymi żyłkami i zakończone małymi kolcami. Jeden z listków, najniżej położony, jest zwiędły. Opada na ziemię i zaczyna brązowieć. Na innym błyszczy kropla rosy.

Nad krzewem fruwa motyl, rusałka, pawik. Głową skierowany jest w dół, rozkłada rudoczerwone skrzydła w jasnoniebieskie, czarne i beżowe plamki. 

Na lewo od ostu unosi się biały motyl z rozłożonymi skrzydłami. Poniżej na zwiędłym liściu przysiada ważka. Czarny głowotułów i odwłok pokrywają jasne plamki. Na przezroczystych skrzydełkach uwidacznia się sieć delikatnych żyłek namalowanych z mistrzowską precyzją.

Na liściu z prawej strony ostu usiadł pomarańczowy motyl. Uniesione skrzydła pokrywają nieregularne białe i czarne plamki. 

Pod ostem w dolnej części obrazu rośnie kępka grzybów. Mają jasnobrązowe kapelusze z białymi blaszkami oraz białe, cienkie nóżki. Największy grzyb przechylił się i jego kapelusz leży na ziemi. Całe podłoże porośnięte jest zielonym mchem. Pokrywa go delikatna sieć białych nitek. 

W prawym dolnym rogu wędrują dwa ślimaki. Muszla jednego jest pomarańczowa, a drugiego jasnobrązowa z czarnym prążkiem. 

Na prawo w głębi rośnie drugi krzak ostu. Gałązki wieńczą kwiatki w postaci białych pędzelków. Na jednym z kwiatków pożywia się duży trzmiel. Unosi nad kwiatkiem czarno-żółty tułów, a głowę zanurza w jego wnętrzu. Przezroczyste skrzydełka lekko połyskują. 

Pomiędzy krzakami ostu leży kamień w kształcie prostopadłościanu. Na nim artysta umieścił swoją sygnaturę. 

W tle rozpościera się granatowe niebo z ciemnoszarymi chmurami. W oddali rysują się łagodne, zielone pagórki.

Artysta koncentruje się na niewielkim wycinku natury, ale jej realistyczne odwzorowanie nie jest jego głównym celem. W obrazie, według niektórych interpretacji, przemyca ukryte treści związane z wiarą. Według niej osty symbolizują pełną trudów drogę do Królestwa Bożego, z kolei motyle i ważki to dusze ludzkie unoszące się do nieba. Obraz jest przykładem przedstawienia natury widzianej w zbliżeniu, skupiającej uwagę widza na niewielkich roślinach, grzybach, owadach i innych stworzeniach żyjących blisko ziemi. Tego rodzaju dzieła znane są pod włoską nazwą sottobosco, co znaczy „runo” lub „podłoże leśne”.

Konsultacja audiodeskrypcji: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Miłosz Kargol