Olga Boznańska - Rysunki Dziecięce około 1875
Olga Boznańska - Rysunki Dziecięce około 1875
Tytuł: Pejzaż z domem w noc księżycową
Autor: Olga Boznańska
Data powstania: około 1875 roku
Rodzaj: rysunek
Technika: pastel
Wymiary: wysokość: 43 cm, szerokość: 31 cm
Rysunek na pionowej kartce przedstawia jedną z dziecięcych prac Olgi Boznańskiej. Jest to nocny pejzaż z samotnym domkiem osadzonym na pustej przestrzeni, z pełnią księżyca w tle. Artystka zastosowała w nim prosty układ horyzontalny. Pionowa linia, biegnąca trochę wyżej niż w połowie obrazu, odcina nocne niebo od krajobrazu. Dominują przygaszone, niebieskie i zielone barwny z intensywnie żółtymi akcentami.
Górną część stanowi ciemne, niebieskie niebo. W niektórych miejscach widoczne są zielonkawe tony, wtopione umiejętnie w niebieski pastel. O góry, po lewej stronie, widoczny jest księżyc. Jest to okrągła, choć nierówna, żółta plama. Przez kontrast kolorów księżyc zdaje się pulsować na nocnym niebie.
Przez trawnik, od lewej krawędzi aż do naprzeciwległej, prawej dolnej krawędzi biegnie żółta ścieżka. Jest wąska i niedokładna. Ma ten sam odcień, co księżyc, przez co wyróżnia się na tle krajobrazu.
Płaszczyzna ma odcień przybrudzonej zieleni. Momentami jest ciemniejsza, szczególnie na linii horyzontu. Przez całą powierzchnię poprowadzone zostały delikatne, nieregularne niebieskie plamy. Po lewej stronie i na dole są to większe, zamalowane obszary. U góry, bliżej lewej strony, są to faliste linie.
Przy ścieżce, po prawej stronie, bliżej dolnej krawędzi, znajduje się dom. Perspektywa została tutaj zaburzona. Patrzymy na dom z boku, widzimy jego prawą krawędź. Ściany elewacji oraz dachu, które powinny być wobec siebie prostopadłe, połączone są jedną, prostą linią.
Elewacja ma tę samą barwę, co płaszczyzna, na której znajduje się dom. Jedynie krawędzie ściany są delikatnie czerwone, aby oddzielić budynek od ziemi. Dach jest brązowy, z delikatnymi żółtymi tonami. Dach posiada dwa kominy, z których wydobywa się delikatny, jasno-zielony dym. Dom posiada wiele okien, po sześć na każdej ze ścian. W oknach świeci się intensywne, żółte światło. Ma ono ten sam odcień, co księżyc i ścieżka.
Rysunek nie został zamalowany do samych brzegów. Jego krawędzie są nierówne, odsłaniające brzegi papieru. W lewym dolnym rogu, na niezamalowanym fragmencie, znajduje się sygnatura rodzinnego herbu artystki – Nowina.
Delikatnie roztarte pastele dodają całemu rysunkowi miękkości i ulotności, przywołując atmosferę sennego marzenia. Kolory stapiają się ze sobą w mglistych przejściach, jakby pejzaż oglądany był przez zasłonę snu lub wspomnienia. Dziecięca praca artystki zdradza rodzący się artystyczny instynkt Boznańskiej, jej wyczucie nastroju, subtelności i światła. Pojawia się to, co stanie się znakiem rozpoznawczym jej dojrzałego stylu: rozmycie konturów, rozproszone światło, swobodne pociągnięcia pędzlem, które tworzą wspólnie cichy, refleksyjny nastrój.
Tytuł: Dziecięca praca artystki - pasterz na tle krajobrazu
Autor: Olga Boznańska
Data powstania: około 1875 roku
Rodzaj: rysunek
Technika: pastel
Wymiary: wysokość: 27.8 cm, szerokość: 32 cm
Rysunek na poziomej kartce przedstawia pracę z dziecięcych lat artystki. Znajduje się na niej pasterz z trzema owcami na tle krajobrazu w jasny, pogodny dzień. Artystka stosowała w swoje pracy żywe kolory. Dominuje zieleń i żółć, z intensywnymi niebieskimi i białymi akcentami.
Niebo zajmuje górną część rysunku, oddzielone od reszty kompozycji wyraźną, poziomą linią horyzontu, umieszczoną mniej więcej w jednej piątej wysokości kartki. Jest błękitne, z miękkimi przejściami w biel, szczególnie na środku i przy linii horyzontu. Poniżej rozciąga się trawiaste pole zajmujące niemal połowę obrazu. Na jego obrzeżach widać dynamiczne, nieregularne kreski pastelem, podczas gdy środkowa część trawy została starannie roztarta.
Po prawej stronie, mniej więcej w połowie, znajduje się pasterz. Ukazana jest cała jego postać, która zaczyna się nieco pod linią horyzontu, a kończy w połowie obrazu. Patrzymy na niego na wprost. Idzie w lewą stronę. Pasterz ma na głowie czarny kapelusz. Jego twarz jest mała, uproszczona. Cera naszkicowana została białym pastelem z delikatnym, szarawym konturem. Oczy, nos i usta zostały delikatnie zarysowane czarnym pastelem. Pasterz nosi płaszcz z wysokim kołnierzem i długimi rękawami. Płaszcz sięga do jego kolan. Rozszerza się od góry do dołu, przypominając literę „A”. Płaszcz ma niebieską, nieco jaskrawą barwę. Jest to najbardziej rzucający się w oczy element rysunku. Pasterz trzyma w rękach dwie czarne laski. Laska w prawej ręce oparta jest o ziemię. Laskę w lewej ręce unosi do góry, za siebie. Ręce naszkicowane zostały białym pastelem. Spodnie mają kolor przygaszonej, nieco brudnej żółci i zieleni Ich kontury są czarne. Buty są czarne, naszkicowane poziomymi kreskami.
Od połowy rysunku, gdzie kończy się trawa, ciągnie się żółto-pomarańczowa płaszczyzna. Sięga aż do dolnych krawędzi rysunku. Na płaszczyźnie znajdują się zwierzęta: pies po lewej stronie i dwie owce po prawej. Idą w lewą stronę. Widzimy ich prawe boki. Środkowa owca jest najmniejsza. Pies i druga owca są równej wielkości. Kontury zwierząt są niewyraźne, a pyski pozbawione szczegółów.
Pies jest ciemnobrązowy, z białym pyszczkiem. Ma oklapnięte uszy i uniesiony ogon. Obok, po prawej stronie, znajdują się owce. Ich oczy, krawędzie uszu, nos i kopyta namalowane zostały czarnymi, krótkimi plamami.
W prawym dolnym rogu znajduje się dom. Widzimy tylko jego lewy, górny fragment. Stoi na wprost odbiorcy. Dach jest jednolicie czerwony, delikatnie przybrudzony. Na dachu jest brązowy komin, z którego wydobywa się biały dym. Elewacja budynku jest jasna, z lekkimi tonami w zielonym odcieniu. W lewym górnym rogu ściany znajduje się okno z szarymi szprosami. Szyby okna są białe.
W lewym dolnym rogu rysunku znajduje się sygnatura herbu artystki: Nowina. Sygnatura jest przechylona, opada z lewej strony.
Tytuł: Chłopi w polu
Autor: Olga Boznańska
Data powstania: około 1875 roku
Rodzaj: rysunek
Technika: pastel na kartonie
Wymiary: wysokość: 23.7 cm, szerokość: 32.5 cm
Rysunek na poziomym kartonie przedstawia dwóch pracujących w polu chłopów podczas pogodnego dnia. To dziecięca praca artystki, w której zastosowano żywe, intensywne barwy. Dominują przybrudzone odcienie żółci i niebieskiego.
Niebo oddzielone jest od reszty kompozycji poziomą linią i zajmuje górną jedną piątą wysokości rysunku. Ma kolor błękitny, z białym światłem koncentrującym się wzdłuż linii horyzontu. Pole jest żółte, z tonami w różnych kolorach na całej powierzchni. Miejscami są to czerwone plamy, gdzie indziej niebieskie, zielone lub jasnożółte. Dzięki zastosowaniu tak wielu barw pole zyskuje wrażenie głębi. Kolory, choć tworzą plamy, są starannie roztarte. Wtapiają się płynnie w główny żółty odcień.
Postacie chłopów znajdują się w centrum kompozycji i ukazane są całościowo. Ich sylwetki oraz twarze są uproszczone. Pierwszy z mężczyzn stoi po lewej stronie, przodem do odbiorcy. Przechylony jest delikatnie w prawą stronę. Na głowie ma ciemny kapelusz z żółtymi refleksami po prawej stronie. Głowa narysowana została białym pastelem. Oczy są czarne, a usta czerwone. Po lewej stronie głowy, na bokach, widoczne są delikatne, rudawe włosy. Reszta ciała, poza dłońmi i butami, jest jednolicie niebieska. Mężczyzna wygląda, jakby nosił kombinezon. Dłonie są białe, tak samo jak buty. Tworzą je swobodne plamy pozbawione szczegółów. Prawa ręka jest delikatnie uniesiona. W lewej ręce chłop trzyma szare wiaderko.
Po prawej stronie stoi drugi mężczyzna. Odwrócony jest w lewą stronę, lewym bokiem do odbiorcy. Widoczny jest lewy profil jego twarzy. Mężczyzna nosi czerwony kapelusz. Ma brązowe włosy i brodę. Czarna brew kontrastuje z białą cerą. Oczy również są czarne, a usta czerwone, zamknięte. Mężczyzna nosi niebieską koszulę z długimi rękawami. Koszula ma taki sam odcień, jak strój pierwszego chłopa. Na nogach mężczyzna nosi brązowe, długie spodnie. Nogi są zgięte w kolanach. Dłonie i buty są białe, tworzą je pozbawione szczegółów plamy. W lewej ręce chłop trzyma czarne grabie, którymi grabi ziemię. Grabie znajdują w samym centrum rysunku, pomiędzy postaciami. Drugą rękę mężczyzna unosi delikatnie za plecami.
Pod stopami postaci biegnie wąski, poziomy pas zieleni. Sięga do dolnej krawędzi kadru. Zajmuje około jednej piątej całego rysunku.
W lewym dolnym rogu znajduje się sygnatura herby artystki – Nowina. Jest przechylona, opada od lewej strony.
Tytuł: Jeździec na koniu
Autor: Olga Boznańska
Rodzaj: rysunek
Technika: pastel
Wymiary: nieznane
Praca z lat dziecięcych artystki przedstawia mężczyznę na białym koniu podczas słonecznego dnia. Rysunek jest prostokątny, w orientacji poziomej. Na rysunku dominuje zielony, z niebieskimi i białymi akcentami.
Chłop oraz koń znajdują się w centrum kompozycji. Są zwróceni w lewą stronę, odwróceni do odbiorcy lewym bokiem. Mężczyzna ma na głowie czarny kapelusz. Jego głowa jest biała, a poszczególne elementy twarzy zostały jedynie zasugerowane czarnym pastelem. Mężczyzna nosi coś w rodzaju płaszcza lub poncza. Płaszcz jest długi do kolan. Posiada szerokie, długie rękawy i wysoką stójkę. Płaszcz jest ciemnoniebieski, z zielonymi tonami. Mężczyzna na nogach nosi czarne spodnie i buty. W rękach trzyma uprząż przymocowaną do pyska konia.
Koń jest biały, o czarnej, długiej grzywie i ogonie. Wzrok konia skierowany jest na mężczyznę, który na nim siedzi. Biały pastel był nakładany swobodnie, bez jednolitego kierunku. Pod białymi kopytami znajdują się czarne podkowy. Koń biegnie w lewą stronę, co sugerują jego zgięte przednie oraz tylne nogi.
Tło stanowi zielona polana oddzielona od nieba poziomą linią. Niebo stanowi około dwóch piątych wysokości całego rysunku. Niebo jest jasne, błękitne. Na środku widoczna jest puszysta, biała chmura. Jej krawędzie wtapiają się płynnie w odcień sklepienia. Polana narysowana została jaśniejszym pastelem w górnej części. Są to swobodne ruchy ręką, bez jednego konkretnego kierunku. Polana w dolnej części jest ciemniejsza, a pastel bardziej roztarty. W niektórych miejscach ciemniejsza część polany wsparta została żółtymi tonami.
W lewym dolnym rogu znajduje się sygnatura herby artystki, Nowina.
W dziecięcych rysunkach wyraźnie zarysowuje się kształtujący się styl malarski Olgi Boznańskiej. Rozmyte kontury, miękkie, swobodne plamy koloru oraz subtelna gra światłem zdradzają wyjątkową wrażliwość artystki. Umiejętność budowania nastroju, cichego, kontemplacyjnego, ulotnego, jakby utkniętego między jawą a snem, stanie się później znakiem rozpoznawczym jej dojrzałej twórczości.
Audiodeskrypcja: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Urszula Kozakowska-Zaucha
Autor: Olga Boznańska
Data powstania: około 1875 roku
Rodzaj: rysunek
Technika: pastel
Wymiary: wysokość: 43 cm, szerokość: 31 cm
Rysunek na pionowej kartce przedstawia jedną z dziecięcych prac Olgi Boznańskiej. Jest to nocny pejzaż z samotnym domkiem osadzonym na pustej przestrzeni, z pełnią księżyca w tle. Artystka zastosowała w nim prosty układ horyzontalny. Pionowa linia, biegnąca trochę wyżej niż w połowie obrazu, odcina nocne niebo od krajobrazu. Dominują przygaszone, niebieskie i zielone barwny z intensywnie żółtymi akcentami.
Górną część stanowi ciemne, niebieskie niebo. W niektórych miejscach widoczne są zielonkawe tony, wtopione umiejętnie w niebieski pastel. O góry, po lewej stronie, widoczny jest księżyc. Jest to okrągła, choć nierówna, żółta plama. Przez kontrast kolorów księżyc zdaje się pulsować na nocnym niebie.
Przez trawnik, od lewej krawędzi aż do naprzeciwległej, prawej dolnej krawędzi biegnie żółta ścieżka. Jest wąska i niedokładna. Ma ten sam odcień, co księżyc, przez co wyróżnia się na tle krajobrazu.
Płaszczyzna ma odcień przybrudzonej zieleni. Momentami jest ciemniejsza, szczególnie na linii horyzontu. Przez całą powierzchnię poprowadzone zostały delikatne, nieregularne niebieskie plamy. Po lewej stronie i na dole są to większe, zamalowane obszary. U góry, bliżej lewej strony, są to faliste linie.
Przy ścieżce, po prawej stronie, bliżej dolnej krawędzi, znajduje się dom. Perspektywa została tutaj zaburzona. Patrzymy na dom z boku, widzimy jego prawą krawędź. Ściany elewacji oraz dachu, które powinny być wobec siebie prostopadłe, połączone są jedną, prostą linią.
Elewacja ma tę samą barwę, co płaszczyzna, na której znajduje się dom. Jedynie krawędzie ściany są delikatnie czerwone, aby oddzielić budynek od ziemi. Dach jest brązowy, z delikatnymi żółtymi tonami. Dach posiada dwa kominy, z których wydobywa się delikatny, jasno-zielony dym. Dom posiada wiele okien, po sześć na każdej ze ścian. W oknach świeci się intensywne, żółte światło. Ma ono ten sam odcień, co księżyc i ścieżka.
Rysunek nie został zamalowany do samych brzegów. Jego krawędzie są nierówne, odsłaniające brzegi papieru. W lewym dolnym rogu, na niezamalowanym fragmencie, znajduje się sygnatura rodzinnego herbu artystki – Nowina.
Delikatnie roztarte pastele dodają całemu rysunkowi miękkości i ulotności, przywołując atmosferę sennego marzenia. Kolory stapiają się ze sobą w mglistych przejściach, jakby pejzaż oglądany był przez zasłonę snu lub wspomnienia. Dziecięca praca artystki zdradza rodzący się artystyczny instynkt Boznańskiej, jej wyczucie nastroju, subtelności i światła. Pojawia się to, co stanie się znakiem rozpoznawczym jej dojrzałego stylu: rozmycie konturów, rozproszone światło, swobodne pociągnięcia pędzlem, które tworzą wspólnie cichy, refleksyjny nastrój.
Tytuł: Dziecięca praca artystki - pasterz na tle krajobrazu
Autor: Olga Boznańska
Data powstania: około 1875 roku
Rodzaj: rysunek
Technika: pastel
Wymiary: wysokość: 27.8 cm, szerokość: 32 cm
Rysunek na poziomej kartce przedstawia pracę z dziecięcych lat artystki. Znajduje się na niej pasterz z trzema owcami na tle krajobrazu w jasny, pogodny dzień. Artystka stosowała w swoje pracy żywe kolory. Dominuje zieleń i żółć, z intensywnymi niebieskimi i białymi akcentami.
Niebo zajmuje górną część rysunku, oddzielone od reszty kompozycji wyraźną, poziomą linią horyzontu, umieszczoną mniej więcej w jednej piątej wysokości kartki. Jest błękitne, z miękkimi przejściami w biel, szczególnie na środku i przy linii horyzontu. Poniżej rozciąga się trawiaste pole zajmujące niemal połowę obrazu. Na jego obrzeżach widać dynamiczne, nieregularne kreski pastelem, podczas gdy środkowa część trawy została starannie roztarta.
Po prawej stronie, mniej więcej w połowie, znajduje się pasterz. Ukazana jest cała jego postać, która zaczyna się nieco pod linią horyzontu, a kończy w połowie obrazu. Patrzymy na niego na wprost. Idzie w lewą stronę. Pasterz ma na głowie czarny kapelusz. Jego twarz jest mała, uproszczona. Cera naszkicowana została białym pastelem z delikatnym, szarawym konturem. Oczy, nos i usta zostały delikatnie zarysowane czarnym pastelem. Pasterz nosi płaszcz z wysokim kołnierzem i długimi rękawami. Płaszcz sięga do jego kolan. Rozszerza się od góry do dołu, przypominając literę „A”. Płaszcz ma niebieską, nieco jaskrawą barwę. Jest to najbardziej rzucający się w oczy element rysunku. Pasterz trzyma w rękach dwie czarne laski. Laska w prawej ręce oparta jest o ziemię. Laskę w lewej ręce unosi do góry, za siebie. Ręce naszkicowane zostały białym pastelem. Spodnie mają kolor przygaszonej, nieco brudnej żółci i zieleni Ich kontury są czarne. Buty są czarne, naszkicowane poziomymi kreskami.
Od połowy rysunku, gdzie kończy się trawa, ciągnie się żółto-pomarańczowa płaszczyzna. Sięga aż do dolnych krawędzi rysunku. Na płaszczyźnie znajdują się zwierzęta: pies po lewej stronie i dwie owce po prawej. Idą w lewą stronę. Widzimy ich prawe boki. Środkowa owca jest najmniejsza. Pies i druga owca są równej wielkości. Kontury zwierząt są niewyraźne, a pyski pozbawione szczegółów.
Pies jest ciemnobrązowy, z białym pyszczkiem. Ma oklapnięte uszy i uniesiony ogon. Obok, po prawej stronie, znajdują się owce. Ich oczy, krawędzie uszu, nos i kopyta namalowane zostały czarnymi, krótkimi plamami.
W prawym dolnym rogu znajduje się dom. Widzimy tylko jego lewy, górny fragment. Stoi na wprost odbiorcy. Dach jest jednolicie czerwony, delikatnie przybrudzony. Na dachu jest brązowy komin, z którego wydobywa się biały dym. Elewacja budynku jest jasna, z lekkimi tonami w zielonym odcieniu. W lewym górnym rogu ściany znajduje się okno z szarymi szprosami. Szyby okna są białe.
W lewym dolnym rogu rysunku znajduje się sygnatura herbu artystki: Nowina. Sygnatura jest przechylona, opada z lewej strony.
Tytuł: Chłopi w polu
Autor: Olga Boznańska
Data powstania: około 1875 roku
Rodzaj: rysunek
Technika: pastel na kartonie
Wymiary: wysokość: 23.7 cm, szerokość: 32.5 cm
Rysunek na poziomym kartonie przedstawia dwóch pracujących w polu chłopów podczas pogodnego dnia. To dziecięca praca artystki, w której zastosowano żywe, intensywne barwy. Dominują przybrudzone odcienie żółci i niebieskiego.
Niebo oddzielone jest od reszty kompozycji poziomą linią i zajmuje górną jedną piątą wysokości rysunku. Ma kolor błękitny, z białym światłem koncentrującym się wzdłuż linii horyzontu. Pole jest żółte, z tonami w różnych kolorach na całej powierzchni. Miejscami są to czerwone plamy, gdzie indziej niebieskie, zielone lub jasnożółte. Dzięki zastosowaniu tak wielu barw pole zyskuje wrażenie głębi. Kolory, choć tworzą plamy, są starannie roztarte. Wtapiają się płynnie w główny żółty odcień.
Postacie chłopów znajdują się w centrum kompozycji i ukazane są całościowo. Ich sylwetki oraz twarze są uproszczone. Pierwszy z mężczyzn stoi po lewej stronie, przodem do odbiorcy. Przechylony jest delikatnie w prawą stronę. Na głowie ma ciemny kapelusz z żółtymi refleksami po prawej stronie. Głowa narysowana została białym pastelem. Oczy są czarne, a usta czerwone. Po lewej stronie głowy, na bokach, widoczne są delikatne, rudawe włosy. Reszta ciała, poza dłońmi i butami, jest jednolicie niebieska. Mężczyzna wygląda, jakby nosił kombinezon. Dłonie są białe, tak samo jak buty. Tworzą je swobodne plamy pozbawione szczegółów. Prawa ręka jest delikatnie uniesiona. W lewej ręce chłop trzyma szare wiaderko.
Po prawej stronie stoi drugi mężczyzna. Odwrócony jest w lewą stronę, lewym bokiem do odbiorcy. Widoczny jest lewy profil jego twarzy. Mężczyzna nosi czerwony kapelusz. Ma brązowe włosy i brodę. Czarna brew kontrastuje z białą cerą. Oczy również są czarne, a usta czerwone, zamknięte. Mężczyzna nosi niebieską koszulę z długimi rękawami. Koszula ma taki sam odcień, jak strój pierwszego chłopa. Na nogach mężczyzna nosi brązowe, długie spodnie. Nogi są zgięte w kolanach. Dłonie i buty są białe, tworzą je pozbawione szczegółów plamy. W lewej ręce chłop trzyma czarne grabie, którymi grabi ziemię. Grabie znajdują w samym centrum rysunku, pomiędzy postaciami. Drugą rękę mężczyzna unosi delikatnie za plecami.
Pod stopami postaci biegnie wąski, poziomy pas zieleni. Sięga do dolnej krawędzi kadru. Zajmuje około jednej piątej całego rysunku.
W lewym dolnym rogu znajduje się sygnatura herby artystki – Nowina. Jest przechylona, opada od lewej strony.
Tytuł: Jeździec na koniu
Autor: Olga Boznańska
Rodzaj: rysunek
Technika: pastel
Wymiary: nieznane
Praca z lat dziecięcych artystki przedstawia mężczyznę na białym koniu podczas słonecznego dnia. Rysunek jest prostokątny, w orientacji poziomej. Na rysunku dominuje zielony, z niebieskimi i białymi akcentami.
Chłop oraz koń znajdują się w centrum kompozycji. Są zwróceni w lewą stronę, odwróceni do odbiorcy lewym bokiem. Mężczyzna ma na głowie czarny kapelusz. Jego głowa jest biała, a poszczególne elementy twarzy zostały jedynie zasugerowane czarnym pastelem. Mężczyzna nosi coś w rodzaju płaszcza lub poncza. Płaszcz jest długi do kolan. Posiada szerokie, długie rękawy i wysoką stójkę. Płaszcz jest ciemnoniebieski, z zielonymi tonami. Mężczyzna na nogach nosi czarne spodnie i buty. W rękach trzyma uprząż przymocowaną do pyska konia.
Koń jest biały, o czarnej, długiej grzywie i ogonie. Wzrok konia skierowany jest na mężczyznę, który na nim siedzi. Biały pastel był nakładany swobodnie, bez jednolitego kierunku. Pod białymi kopytami znajdują się czarne podkowy. Koń biegnie w lewą stronę, co sugerują jego zgięte przednie oraz tylne nogi.
Tło stanowi zielona polana oddzielona od nieba poziomą linią. Niebo stanowi około dwóch piątych wysokości całego rysunku. Niebo jest jasne, błękitne. Na środku widoczna jest puszysta, biała chmura. Jej krawędzie wtapiają się płynnie w odcień sklepienia. Polana narysowana została jaśniejszym pastelem w górnej części. Są to swobodne ruchy ręką, bez jednego konkretnego kierunku. Polana w dolnej części jest ciemniejsza, a pastel bardziej roztarty. W niektórych miejscach ciemniejsza część polany wsparta została żółtymi tonami.
W lewym dolnym rogu znajduje się sygnatura herby artystki, Nowina.
W dziecięcych rysunkach wyraźnie zarysowuje się kształtujący się styl malarski Olgi Boznańskiej. Rozmyte kontury, miękkie, swobodne plamy koloru oraz subtelna gra światłem zdradzają wyjątkową wrażliwość artystki. Umiejętność budowania nastroju, cichego, kontemplacyjnego, ulotnego, jakby utkniętego między jawą a snem, stanie się później znakiem rozpoznawczym jej dojrzałej twórczości.
Audiodeskrypcja: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Urszula Kozakowska-Zaucha