Tytuł: Portret pani Horainowej
Autor: Olga Boznańska
Data powstania: 1908 rok
Rodzaj: obraz
Technika: farba olejna na tekturze
Wymiary: wysokość: 96 cm, szerokość: 69 cm; wymiar z ramą: wysokość: 115 cm, szerokość: 88 cm, głębokość: 7 cm

Obraz namalowany w orientacji pionowej przedstawia siedzącą w fotelu kobietę. Ujęta została od głowy do kolan. Dominują chłodne i stonowane zielenie, błękity i szarości. Światło pada od góry, z lewej strony. Jest miękkie, rozproszone. Forma portretu nie jest fotograficznie precyzyjna, ale swobodnie modelowana. Kontury są rozmazane, nieostre.

Kobieta ukazana jest frontalnie, z lekkim przechyleniem ciała i głowy w lewą stronę. Prawą ręką dotyka prawego ucha. Włosy ciemne, niemal czarne, spięte są w wysokie upięcie. Fryzura, nieco niesforna, z widoczną objętością. Kontrastuje z jasną cerą, wzmacniając koncentrację spojrzenia na twarzy. Twarz jest owalna, subtelnie zaróżowiona na policzkach i nosie. Brwi są cienkie, o zaostrzonym łuku. Oczy ciemne, lekko przymrużone. Wzrok, pełen skupienia, skierowany jest bezpośrednio na widza. Nos jest mały i zgrabny. Pełne, zamknięte usta pozbawione są uśmiechu. Uszy kobiety zdobią cienkie, długie kolczyki, częściowo zlewające się z tłem. Szyja modelki jest wyeksponowana, udekorowana podwójnym, złotym naszyjnikiem. Kobieta chwyta naszyjnik prawą ręką, zbliżając go do twarzy.

Kobieta ubrana jest w elegancką suknię z kwadratowym dekoltem. Suknia wychodzi poza kadr, dlatego jej dokładna długość nie jest znana. Suknia jest bardzo ozdobna, wzbudza zainteresowanie swoją wielowarstwowością i obecnością kolorów. Utrzymana jest w tonach błękitów, zieleni, brązów i szarości. Przez środek sukni przebiega pionowy pas. Pas ma brunatny odcień z nieregularnym, falistym wzorem w kolorze błękitu. W takim samym kolorze i wzorze są rękawy. Sięgają do łokci, są lekko bufiaste. Suknia po bokach oraz na krawędziach jest jasna i delikatna. Przez talię poprowadzony jest cienki pasek z ozdobnym kamieniem na środku. Na nadgarstkach kobieta nosi cienkie, złote bransolety. Na lewej ręce, ułożonej swobodnie na sukni, znajduje się złota obrączka.

Fotel, na którym siedzi modelka, jest ciemny, prawie czarny. Jest tylko delikatnie zarysowany, momentami zlewa się z tłem i fragmentami sukni. Tło utrzymane jest w chłodnych tonacjach zieleni i niebieskiego. Zdobi je wzór w róże, namalowane kilkoma pociągnięciami pędzla. Tło zaciera się z konturami pozostałych elementów obrazu.

Plamy farb nakładane są swobodnie. Barwy mieszają się na całej powierzchni obrazu, tworząc efekt migotania. Duże, ciemne płaszczyzny ciemnych tonów w postaci włosów i fotela, nie przytłaczają widza. Prowokują go do spojrzenia na oczy kobiety, ciemnobrązowe plamy wyeksponowane na rozjaśnionej twarzy. Twarzy skupionej, ale jakby nieco surowej i nieobecnej.

Audiodeskrypcja: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Urszula Kozakowska-Zaucha