Olga Boznańska - Autoportret 1898
Olga Boznańska - Autoportret 1898
Tytuł: Autoportret
Autor: Olga Boznańska
Data powstania: 1898 rok
Rodzaj: rysunek
Technika: pastel
Wymiary: wysokość: 102 cm, szerokość: 65 cm; w ramie: wysokość: 114,0 cm, szerokość: 76,0 cm, głębokość: 3,0 cm
Rysunek przedstawia młodą Olgę Boznańską. Artystka ukazana została w półprofilu, zwrócona lekko w lewo, jednak jej spojrzenie skierowane jest bezpośrednio ku widzowi. Kompozycja ma układ pionowy. Postać umieszczona jest centralnie i wypełnia niemal całą powierzchnię arkusza. Portret cechuje realizm i precyzja w oddaniu rysów twarzy, ale z charakterystycznym dla Boznańskiej efektem zamglenia. Światło pada z góry, z prawej strony, rzucając cień na lewą część twarzy. Kolorystyka utrzymana jest w jasnych, wybielonych barwach, z fragmentami surowego, brązowego papieru pozostawionymi bez pigmentu.
Centralnym elementem kompozycji jest głowa artystki, delikatnie odchylona, lecz skierowana w stronę widza. Ma ciemne, upięte włosy i owalną, jasną twarz. Cera niemal biała, kontrastuje z cienkimi, lekko zaokrąglonymi brwiami. Duże, ciemne oczy są lekko przymrużone, nos długi, z delikatnym garbem. Usta są wąskie i zaciśnięte. Wyraz twarzy jest powściągliwy, neutralny, pozbawiony emocjonalnej ekspresji.
Artystka ubrana jest w czarną suknię z wysoką stójką i długimi rękawami zakończonymi bufiastymi ramionami. Tkanina ma brunatne cienie i subtelne zielonkawe refleksy, które dodają głębi formie. Na suknię nałożony został biały fartuch bez rękawów. Tak samo jak sukienka, fartuch sięga poza kadr. Lewa dłoń pojawia się w dolnej części rysunku. Nie została dokładnie dopracowana, jedynie zasygnalizowana miękkim konturem.
Tło zbudowane jest z jasnoszarej plamy. Nie obejmuje całej powierzchni rysunku. Jasna plama koncentruje się wokół głowy i górnej części ciała postaci. Pozostałe fragmenty zostały niezamalowane, postawione w postaci pomarańczowego odcienia papieru.
Portret jest spokojny, stonowany, ale pełen charakteru. Nie jest to celebracja własnego wizerunku. Olga Boznańska przedstawia się jako kobieta pewna siebie, samoświadoma, ale zarazem delikatna. Pastel nadaje obrazowi miękkości i subtelności, a ograniczona paleta barw podkreśla wyciszony, intymny charakter pracy.
Audiodeskrypcja: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Urszula Kozakowska-Zaucha
Autor: Olga Boznańska
Data powstania: 1898 rok
Rodzaj: rysunek
Technika: pastel
Wymiary: wysokość: 102 cm, szerokość: 65 cm; w ramie: wysokość: 114,0 cm, szerokość: 76,0 cm, głębokość: 3,0 cm
Rysunek przedstawia młodą Olgę Boznańską. Artystka ukazana została w półprofilu, zwrócona lekko w lewo, jednak jej spojrzenie skierowane jest bezpośrednio ku widzowi. Kompozycja ma układ pionowy. Postać umieszczona jest centralnie i wypełnia niemal całą powierzchnię arkusza. Portret cechuje realizm i precyzja w oddaniu rysów twarzy, ale z charakterystycznym dla Boznańskiej efektem zamglenia. Światło pada z góry, z prawej strony, rzucając cień na lewą część twarzy. Kolorystyka utrzymana jest w jasnych, wybielonych barwach, z fragmentami surowego, brązowego papieru pozostawionymi bez pigmentu.
Centralnym elementem kompozycji jest głowa artystki, delikatnie odchylona, lecz skierowana w stronę widza. Ma ciemne, upięte włosy i owalną, jasną twarz. Cera niemal biała, kontrastuje z cienkimi, lekko zaokrąglonymi brwiami. Duże, ciemne oczy są lekko przymrużone, nos długi, z delikatnym garbem. Usta są wąskie i zaciśnięte. Wyraz twarzy jest powściągliwy, neutralny, pozbawiony emocjonalnej ekspresji.
Artystka ubrana jest w czarną suknię z wysoką stójką i długimi rękawami zakończonymi bufiastymi ramionami. Tkanina ma brunatne cienie i subtelne zielonkawe refleksy, które dodają głębi formie. Na suknię nałożony został biały fartuch bez rękawów. Tak samo jak sukienka, fartuch sięga poza kadr. Lewa dłoń pojawia się w dolnej części rysunku. Nie została dokładnie dopracowana, jedynie zasygnalizowana miękkim konturem.
Tło zbudowane jest z jasnoszarej plamy. Nie obejmuje całej powierzchni rysunku. Jasna plama koncentruje się wokół głowy i górnej części ciała postaci. Pozostałe fragmenty zostały niezamalowane, postawione w postaci pomarańczowego odcienia papieru.
Portret jest spokojny, stonowany, ale pełen charakteru. Nie jest to celebracja własnego wizerunku. Olga Boznańska przedstawia się jako kobieta pewna siebie, samoświadoma, ale zarazem delikatna. Pastel nadaje obrazowi miękkości i subtelności, a ograniczona paleta barw podkreśla wyciszony, intymny charakter pracy.
Audiodeskrypcja: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Urszula Kozakowska-Zaucha