Obraz namalowany w pozycji poziomej przedstawia trzy postacie: dwóch mężczyzn grających w kości oraz kobietę. Postacie ukazane zostały do pasa, pochylają się nad stołem. Jeden z mężczyzn znajduje się po lewej stronie, odwrócony prawym bokiem do widza. Drugi mężczyzna jest naprzeciwko, po prawej stronie. Odwrócony jest do widza lewym bokiem. Za nim, nad mężczyzną, stoi kobieta skierowana przodem do odbiorcy. Kolorystyka jest brunatna, przygaszona. Światło pada od góry z lewej strony, tylko częściowo oświetlając postacie.

Mężczyzna po lewej stronie ma czarne, kręcone włosy i ciemne wąsy. Nosi ciemną zbroję i czerwoną szarfę przerzuconą przez prawe ramię. Szarfa to szeroka, długa wstęga będąca elementem stroju. Twarz mężczyzny jest praktycznie całkiem ukryta w cieniu. Oświetlone zostały tylko prawy policzek, ucho oraz prawa ręka znajdująca się na stole. Mężczyzna dotyka wskazującym palcem prawej dłoni blatu stołu. 

Po prawej stronie znajduje się młody mężczyzna w brązowych, kręconych włosach. Na głowie nosi ciemny beret z białym piórem. Ubrany jest w jasną zbroję. Pod szyją nosi kryzę, czyli sztywny kołnierz. Kryza jest okrągła, otaczająca dookoła szyję postaci. Wykonana została z białego, marszczonego materiału. Mężczyzna lewą ręką opiera brzeg stołu. Prawą ręką kładzie na stół monetę. Światło pada na zbroję mężczyzny, ręce, lewe policzko, fragment ucha i nosa oraz podbródek. Pozostałe części są zaciemnione. 

Między postaciami, z tyłu, znajduje się kobieta. Ma ciemne, upięte włosy. Ubrana jest w brązową suknię ze sznurowanym gorsetem. Pod suknią nosi białą koszulę. Kobieta pochyla się nad graczami. Kładzie lewą rękę na lewym ramieniu chłopca w jasnej zbroi. Prawą rękę unosi delikatnie nad stołem. Światło pada na czoło kobiety, jej nos oraz dekolt. 

Stół, nad którym pochylają się postacie, jest drewniany, ciemnobrązowy. Pod rękami każdej z postaci znajduje się kilka monet. Na środku leżą trzy kostki do gry. Są to małe białe sześciany z czarnymi oczkami.  

Obraz jest przykładem jednego z najważniejszych nurtów artystycznych w malarstwie XVII wieku, którym był Caravaggionizm. Nurt ten kontynuował tendencje malarskie Michelangela Merisiego da Caravaggia, którego twórczość charakteryzowała się m.in. silnym światłocieniem i realizmem połączonym z emocjonalnym i pełnym napięcia charakterem dzieł. Scena ukazana w obrazie Grający w kości ma charakter moralizatorski. Odczytać ją można jako ostrzeżenie dla młodzieńca w srebrnej zbroi, aby strzegł się czyhających w świecie niebezpieczeństw. Młodzieniec stanowi uosobienie niewinności i czystości. 

Audiodeskrypcja: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Miłosz Kargol