Obraz przedstawia trzy postacie siedzące razem, czyli jedna na drugiej, na kamiennej ławie w pomieszczeniu przypominającym altanę. Są to święta Anna, Maria i Dzieciątko. Ich sylwetki dominują w kompozycji. Zostały one ukazane w taki sposób, że na kolanach Anny siedzi Maria, która na swoich kolanach ma siedzące Dzieciątko.

Święta Anna siedzi zwrócona w stronę widza. Ubrana jest w ciemny płaszcz, który w świetle zyskuje niebieskie odcienie. Płaszcz sięga jej nieco ponad kostki, a spod jego dolnej krawędzi wystaje fragment czerwonej sukni. Na głowę kobieta ma narzucony kaptur płaszcza. Spod kaptura wystaje biała chusta, która okala jej pokrytą zmarszczkami twarz i zasłania całą szyję. Spod płaszcza wystaje fragment prawej ręki świętej, która spoczywa na udach świętej Marii. Nadgarstek świętej Anny zdobi złota szeroka bransoletka. 

Święta Anna trzyma na kolanach Marię. Prawą dłonią przytrzymuje ona lewe udo Marii, które znajduje się bliżej nas. Maria siedzi skierowana do nas frontalnie, jednak z nogami skierowanymi w nasze lewo. Obie kobiety obracają głowy lekko w naszą prawą stronę i lekko je pochylają.

Święta Maria ubrana jest w czerwoną suknię i złocisty płaszcz w czerwone roślinne wzory. Podszewka płaszcza jest natomiast w jasnym, zielonym kolorze. Maria również narzucony ma na głowę kaptur. Jej twarz jest owalna, a cera gładka. Jej szyja jest odsłonięta. Prawą rękę zgina w łokciu pod kątem prostym, by dłonią przytrzymać Dzieciątko. Lewa ręka jest delikatnie zgięta. Lewą dłonią Maria delikatnie dotyka stopy Jezusa.

Dzieciątko zwrócone jest pod kątem w naszą prawą stronę, podobnie jak święta Anna. Głowę odwraca jednak w nasze lewo. Delikatny, biały materiał przepasa jego biodra. Dzieciątko ma okrągłą głowę zwieńczoną złotymi lokami, delikatnie wydatny brzuszek, drobne dłonie i stopy. Lewą rękę zgina ono pod kątem prostym, a w dłoni, skierowanej wnętrzem do góry, trzyma złotą kulę symbolizującą władzę nad światem. Prawa dłoń jest natomiast uniesiona w geście błogosławieństwa.

Wszystkie te postaci mają rumiane twarze, wąskie brwi, duże oczy, których wzrok jest skierowany przed siebie. Usta postaci są wąskie i lekko zaróżowione. Nosy Marii i Anny są proste. Jedynie nos Dzieciątka jest delikatnie zadarty. Ich głowy okalają złote świetliste nimby, czyli świetliste otoki wokół głów świętych.

Altana, w której postaci siedzą na kamiennej ławie, obejmuje całą kompozycję. Po bokach znajdują się przejścia, przez które widać rozciągający się krajobraz. Altana jest zbudowana z szarobrązowego kamienia. Kolorystycznie odcina się od zielonego podłoża i zielono-niebieskiego krajobrazu. 

Święta Anna Samotrzeć to przedstawienie świętej Anny z jej córką Marią i Dzieciątkiem Jezus. Wraz z nasileniem kultu świętej Anny w późnym średniowieczu, szczególnie w okresie około 1480–1530, znacznie wzrosła liczba tego typu wyobrażeń, przede wszystkim w Europie Północnej, głównie na terenie Niemiec i Niderlandów.

Audiodeskrypcja: Agata Lech
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Miłosz Kargol