Obraz namalowany w orientacji pionowej przedstawia pięć postaci znajdujących się na łonie natury podczas słonecznego dnia. Są to trzy kobiety, tytułowe bachantki, oraz dwóch mężczyzn. Bachantki to towarzyszki Bachusa, czyli greckiego boga Dionizosa. Na obrazie dominują ciepłe kolory o żółtych tonach. Światło pada na lewą stronę obrazu, eksponując półnagie ciała kobiet. 

Na pierwszym planie, po prawej stronie, leży na ziemi kobieta. Zwrócona jest w lewą stronę, ujęta została do kolan. Ma jasne włosy upięte do tyłu, z kręconymi pasmami opadającymi na boki głowy. Twarz jest podłużna, o jasnej cerze. Czoło jest wysokie i szerokie, równomiernie oświetlone. Brwi są jasne i gęste, a ciemne oczy delikatnie przymrużone. Nos jest długi i smukły, a cienkie usta łagodnie rozchylone. Policzka są zaróżowione. Kobieta ubrana jest w luźną, białą szatę. Na szyi nosi naszyjnik białych pereł. Na kolanach trzyma róg obfitości wypełniony owocami. Przytrzymuje róg prawą ręką. Lewą rękę ma zgiętą w łokciu, lekko uniesioną. 

Nad kobietą pochyla się satyr. Satyr to mitologiczne bóstwo, przedstawiane jako mężczyzna o koźlich nogach. Satyr na obrazie ujęty został do pasa. Ma postać umięśnionego mężczyzny o czarnych włosach i ciemnym, długim zaroście. We włosach nosi winną latorośl. Jego skóra jest dość ciemna, co kontrastuje z jasną cerą kobiet. Uszy satyra są szpiczaste i długie. Jego twarz wyraża zadowolenie, jest uśmiechnięta. Brwi bożka są czarne, a ciemne oczy przymrużone. Jego wzrok skierowany jest w stronę kobiet znajdujących się po lewej stronie. Mężczyzna jest nagi, jedynie na prawym ramieniu przerzuconą ma skórę geparda. W rękach opartych o ramiona kobiety, na wysokości jej piersi, trzyma owoc. Owoc jest mały i okrągły, prawdopodobnie jest to brzoskwinia.

Za satyrem stoi starszy mężczyzna. Stoi na wprost widza, z głową skierowaną w lewą stronę. Jest częściowo zakryty przez satyra, o którego oparty jest ramionami. Ma siwe, krótkie kręcone włosy i zarost. Jego skóra jest dość ciemna, ma ten sam odcień co skóra satyra. Starzec ma gęste, siwe brwi i ciemne oczy. Jego nos jest okrągły, a usta zamknięte. Ubrany jest w czarną koszulę. Lewą ręką podpiera brodę. 

Na dole, po lewej stronie, siedzi na ziemi kobieta. Zwrócona jest prawym ramieniem do widza. Unosi głowę do góry. Światło pada na jej tors, pozostawiając twarz w lekkim cieniu. Jej skóra jest jasna, świetlista. Kobieta ma jasne, złote włosy upięte do tyłu. Kilka krótszych kosmyków opada na krągłą twarz kobiety. Widoczny jest tylko prawy profil jej twarzy. Brwi są ciemne, podobnie jak oczy. Nos jest mały i prosty, a usta rozchylone. Policzki są zarumienione. Wzrok skierowany jest ku górze. Na prawym uchu wisi mały kolczyk z przeźroczystym koralikiem. Ramiona, piersi i ręce kobiety są odsłonięte. Zza pleców wystają fragmenty ciemnego materiału, które połączone są ze sobą złotym paskiem. Pasek biegnie od prawego ramienia do dekoltu. Na kolanach kobiety znajduje się wiklinowy kosz pełen owoców, który trzyma za krawędź prawą ręką. W lewej ręce, zgiętej i uniesionej delikatnie do góry, trzyma mały owoc. 

Nad złotowłosą kobietą siedzi na ziemi kolejna kobieta. Ma brązowe włosy upięte do tyłu. Jej głowa skierowana jest w prawą stronę. Ma duże, szerokie czoło oraz ciemne brwi i oczy. Nos jest smukły, a usta lekko odsłaniają przednie zęby. Na pulchnej twarzy znajdują się rumieńce. Kobieta jest półnaga, z odsłoniętymi ramionami i piersiami. Przepasana jest dwoma tkaninami: białą oraz nachodzącą na nią czerwoną. Brunetka oparta jest prawym ramieniem o złotowłosą kobietę. Drugą rękę opuszczoną ma wzdłuż ciała. 

W tle kompozycji, po obu stronach, widoczne są drzewa. Po lewej stronie znajduje się drzewo sprawiające wrażenie częściowo martwego. Jego górna część jest rozerwana i pozbawiona liści, a pojedyncza gałąź po prawej stronie sterczy pionowo ku górze. Kora drzewa jest jasna i gładka. Po prawej stronie, w cieniu, rosną dwa masywne drzewa o szerokich pniach. Pierwsze wysunięte jest do przodu, drugie znajduje się tuż za nim, po lewej stronie. Ich chropowata kora popękana jest nieregularnie. Korony drzew wychodzą poza kadr. Przestrzeń między drzewami wypełniają liście zajmujące większą część prawego górnego rogu obrazu. W tle, pomiędzy masywnymi pniami a martwym drzewem, rozciąga się fragment błękitnego nieba z białymi chmurami.

Artysta zobrazował scenę mitologiczną opisaną w tragedii Eurypidesa. Opowiada ona o królu Penteuszu, który sprzeciwiając się kultowi Dionizosa, zakradł się podstępem na rytuał prowadzony właśnie na jego cześć. Po odkryciu nieproszonego gościa, ogarnięte szałem bachantki rozszarpały jego ciało. Ukazany po prawej stronie starszy mężczyzna to prawdopodobnie Penteusz, który jest tutaj przedstawiony tuż przed swoją tragiczną śmiercią.  

Audiodeskrypcja: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Miłosz Kargol