Obraz stanowi reprezentacyjny portret kobiety i mężczyzny, prawdopodobnie pary książęcej. Ukazani zostali lekko z boku w pełnej postaci. Siedzą blisko siebie, wyprostowani, na tle bogato urządzonego, bliżej nieokreślonego wnętrza wypełnionego obrazami. Kobieta nieznacznie odwraca się w stronę swojego męża. Oboje ubrani są w stroje reprezentacyjne, a więc oficjalne, bogate i eleganckie. 

Mężczyzna znajduje się po lewej stronie płótna, a po prawej stronie swojej żony. Siedzi na tronie lub reprezentacyjnym krześle z oparciem. Na ramiona ma narzucony złoty płaszcz, spod którego wystaje napierśnik all’antica, czyli nawiązujący swoim kształtem do antycznych zbroi. Przypomina je dlatego, że powierzchnia zbroi jest powyginana w ten sposób, że naśladuje umięśnioną klatkę piersiową i brzuch. Pod zbroją ma założoną jasną tunikę o długich, bufiastych rękawach. Kołnierz koszuli sięga podwójnego podbródka mężczyzny. Jego ubranie sięga nad kolano, odsłaniając je podobnie jak fragment łydki. Do połowy łydki sięgają natomiast wysokie buty. Prawa ręka jest zgięta w łokciu. Palce dłoni są zgięte i opierają się na podłokietniku krzesła wierzchem do dołu. Lewa dłoń jest skierowana wnętrzem do góry w reprezentacyjnym, zapraszającym geście. Pełna twarz mężczyzny jest jasna i zaróżowiona. Włosy są ciemne, krótko przycięte, podobnie jak bródka. Wąsy są podkręcone na końcach. Wzrok mężczyzny skierowany jest w stronę odbiorcy.

Kobieta znajduje się na lewo od centrum obrazu i siedzi po lewej stronie męża. Przedstawienie żony po lewej stronie jest zgodne z panującą w tamtym czasie zasadą portretowania. Ubrana jest w białą suknię, niebieską narzutę all’antica i szary gorset. Gorset jest przyozdobiony drogimi kamieniami i biżuterią. Szyję kobiety zdobi naszyjnik z drobnymi perłami. Nosi wiszące kolczyki z perłami, a na małym palcu lewej dłoni ma pierścionek. Jej prawa dłoń spoczywa w okolicach brzucha. Rysy jej zaokrąglonej twarzy są delikatne i miękkie, cera jest jasna, a policzki lekko zaróżowione. Kasztanowe włosy, czyli brązowe z domieszką rudego, są poskręcane w drobne loki i upięte zgodnie z panującą w epoce modą.

Nad głowami pary wśród obłoków unosi się putto – mały aniołek. Aniołek w jednej ręce trzyma wieniec laurowy, a w drugiej koronę. W lewej dolnej części obrazu, przy mężczyźnie, przy niewielkim stoliku, drugie putto prezentuje dwa serca związane czerwoną wstążką. Oba serca składa na blacie stołu z bogatą dekorowaną, stylizowaną nogą w kształcie delfinów.

Postaci siedzą na na tle ściany w kolorach ciemnego brązu i czerwieni. U stóp małżonków rozciąga się czerwona tkanina. Na ścianie wiszą obrazy w złoconych ramach. Wśród nich tylko jeden jest wyraźny. To obraz przedstawiający bibliotekę. Znajduje się po prawej stronie kompozycji i jest jej znaczącym elementem.

Na obrazie dominują ciepłe, ciemne barwy, a przejścia między światłem a cieniem są delikatne. Portret został przycięty z lewej strony, co zmieniło jego proporcje. Pierwotnie para umieszczona była prawdopodobnie w centralnej części obrazu. 

Audiodeskrypcja: Agata Lech
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Miłosz Kargol