Obraz olejny na płótnie. Skomponowany w pionie, ma 71,5 cm szerokości oraz 90 cm wysokości. 

Bohaterowie to kot i kogut. Ich sylwetki wypełniają dzieło prawie w całości. Kot stoi na niskim murku, tuż pod nim znajduje się kogut z rozpostartymi skrzydłami. 

Obraz utrzymany jest w brunatno-szarej kolorystyce, od której odcina się biel piór ptaka. Zwierzęta uchwycone zostały w momencie krótkiej przerwy w walce.

Szarobury kot stoi prawym bokiem do nas. Głowę opuszcza w stronę koguta. Wpatruje się w niego szeroko otwartymi, brązowymi oczami. Białe wąsy są naprężone, uszy sterczą w górę. Kot wygina w łuk szarobury grzbiet. Gotowy jest do skoku. Przednimi łapami wspiera się o wyższą część murku, tylnymi o niższą. Łapy pokrywa futro w czarne i jasne prążki, oddane z mistrzowską precyzją. Z miękką fakturą kontrastują wysunięte groźnie ostre pazury. Ogon sterczy w górę, jest wygięty w kształt odwróconej litery “S”.

Kogut stoi pod murkiem tyłem do nas. Podniesioną głowę z czerwonym grzebieniem odwraca lekko w prawo. Ostry dziób wycelowany jest w opuszczoną głowę kota. Nastroszone pióra koguta mają kolor biały, tylko na końcach skrzydeł i na ogonie szary i czarny. Rozpostarte skrzydła sygnalizują gotowość do ataku.

Ptak stoi na brunatno-szarym gruncie. Na lewo od niego leży białe piórko. W mrocznym tle ledwo można rozróżnić zarys pejzażu, drzewa, szarobure kłęby chmur.

Podobnie jak w wielu innych powstałych w XVII wieku animalistycznych obrazach, ukazana scena może być rozumiana jako swoista parabola ludzkich emocji. W tego typu przedstawieniach, na podobieństwo popularnych w epoce baroku bajek, analizujących pod postacią zwierząt ludzkie zachowania, możemy odnaleźć metaforyczny obraz wad i przywar.

Jacomo Viktors to holenderski artysta związany z Amsterdamem i Wenecją. Nazywany jest malarzem ptaków. To ulubiony temat jego obserwacji. Namalował wiele scen przedstawiających kury, kaczki, gołębie.

Konsultacja audiodeskrypcji: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Miłosz Kargol