Obraz namalowany w pozycji pionowej przedstawia leżącego na ziemi mężczyznę w obecności uskrzydlonych aniołów. Światło pada od góry, z lewej strony. W obrazie zastosowano silny kontrast światła i cienia. W górnej części dominuje jasny, złocisty kolor. Dolna część jest zaciemniona, miejscami wręcz czarna. 

Na pierwszym planie, w prawym, dolnym rogu, leży na ziemi śpiący mężczyzna. Jest on tożsamy z biblijnym Jakubem. Znajduje się w cieniu, jego sylwetka jest przygaszona. Mężczyzna leży na plecach, z głową opartą o prawe ramię. Ma ciemne włosy i krótką brodę. Oczy są zamknięte, tak samo jak usta. Twarz wyraża spokój. Mężczyzna nosi czerwoną koszulę z długim rękawem. Jego prawa ręka jest zgięta, sięga prawego boku. Lewa ręka ułożona jest na ziemi, wzdłuż ciała. Mężczyzna przykryty jest od pasa w dół białym materiałem. Prawa noga ułożona jest na prosto na ziemi, podczas gdy lewa jest delikatnie zgięta w kolanie. Na fragmenty materiału przykrywającego mężczyznę pada subtelne, złote światło. 

Nad mężczyzną, po lewej stronie, znajdują się dwa anioły. Pierwszy, tuż przy lewej krawędzi, ukazany jest prawym bokiem do odbiorcy. Znajduje się w cieniu, ale zza jego sylwetki prześwituje złote światło. Anioł ma krótkie, gęste włosy o ciemnym odcieniu. Ma łagodny wyraz twarzy. Jego tors jest nagi, a ręce złożone są do modlitwy. Na plecach znajduje się para ciemnych, pierzastych skrzydeł. Anioł nosi niebieską spódnicę, która sięga od talii do łydek. Anioł dotyka podłoża palcami prawej stopy. Drugą nogę, delikatnie zgiętą w kolanie, uniesioną ma ponad ziemią. 

Drugi anioł znajduje się po prawej stronie, za pierwszym aniołem. Ukazany jest na wprost widza, z delikatnie pochyloną w prawą stronę głową. Światło pada na jego sylwetkę od lewej strony. Anioł ma jasne, kręcone włosy sięgające ramion. Jego twarz jest spokojna. Ubrany jest w długą do kostek białą szatę. Prawą rękę opuszczoną ma wzdłuż ciała, lewą dotyka piersi. 

W tle, po prawej stronie, grupa aniołów wchodzi do góry po rozświetlonych schodach. Anioły mają różowe, żółte i zielone długie szaty. Każdy z nich ma parę jasnych, upierzonych skrzydeł. Jest to najjaśniejsza część obrazu. Kontrastuje z ciemnymi,  gęstymi chmurami biegnącymi wzdłuż prawego brzegu obrazu. 

Temat obrazu zaczerpnięto ze Starego Testamentu. Jakub, który podstępem uzyskał błogosławieństwo ojca Izaaka należne pierworodnemu Ezawowi, musiał uchodzić przed gniewem brata. W drodze do wuja Labana doznał widzenia: we śnie ujrzał drabinę sięgającą nieba, po której wstępowali i zstępowali aniołowie, a na jej szczycie stał Bóg. W objawieniu tym potwierdzone zostało błogosławieństwo Izaaka, a także zapowiedź, że dzięki potomstwu Jakuba wszystkie narody ziemi dostąpią Bożej łaski. 

Artysta zastosował w swoim obrazie technikę malarstwa impastowego. Polega ona na nakładaniu grubej warstwy farby na powierzchnię. W efekcie na powierzchni obrazu widoczne są poszczególne pociągnięcia pędzla. 

Audiodeskrypcja: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Miłosz Kargol