Komplet charakteryzuje się szlachetną prostotą, którą podkreślają wyważone proporcje oraz oszczędne, a zarazem efektowne złocenia: orzeł polski wyraźnie odcinający się od tła, pokryte matowym złotem uszko oraz precyzyjnie modelowany w reliefie szlak liści laurowych. Sama porcelana ma znakomitą jakość - jest cienka, przeświecająca i nieskazitelnie biała.

Do dziś przetrwało niewiele naczyń z tej legendarnej zastawy – Muzeum Narodowe do tej pory posiadało jedynie okrągły półmisek oraz talerz płytki. W polskich zbiorach muzealnych także można natrafić przede wszystkim na pojedyncze talerze, inne naczynia należą do rzadkości.

Zbigniew M. Stadnicki, znakomity badacz i wielbiciel ćmielowskiej porcelany, w 1980 roku pisał na łamach "Szkła i Ceramiki", że serwis wyprodukowany został w fasonie "Empire” (na nóżce), z płaszczyznami w fasonie "Spała”, w dekoracji 3000 techniką inkrustacji, jednak spotykane naczynia o innych kształtach świadczą, że nie był to jedyny "fason prezydencki” pochodzący z Ćmielowa. Dowodzi tego zdjęcie zamieszczone 16 sierpnia 1930 roku w tygodniku "Światowid”, na którym widnieje filiżanka identyczna jak ta, którą zakupiło Muzeum Narodowe w Krakowie. Prasowa informacja o dostarczeniu serwisu z Ćmielowa dla Prezydenta RP sprawiła, że obecnie datowany jest on właśnie na rok 1930.

Bożena Kostuch