Olejny obraz na płótnie. Szeroki na 105 cm, wysoki na 87 cm. 

Obraz niemal w całości wypełniają przedstawione od pasa w górę trzy osoby, które stoją bardzo blisko siebie. Nieco w głębi młoda kobieta. Znajduje się pośrodku, na wprost nas. Po lewej stronie, prawym profilem stoi młody, natomiast na prawo stary mężczyzna.

Dominujące kolory to ciemny brąz, jasnobeżowy oraz biel. Postacie znajdują się w półmroku. Oświetla je blask pochodni. Rozświetlone są głównie twarz i dekolt kobiety oraz twarze mężczyzn.

Kobieta nosi na głowie zawój z białej chusty, rodzaj turbanu. Twarz zwraca w lewo. Brwi rysują się wyrazistą linią. Ciemne oczy wpatrują się w lewą stronę obrazu. Pucołowate policzki i zadarty nos są zaczerwienione. Rozchylone usta nadają twarzy wyraz zdziwienia. Wrażenie to pogłębia okrągła broda z dołeczkiem. Z głębokiego dekoltu białej prostej sukni wyłania się krągła pierś. Skóra na szyi i dekolcie jest bardzo jasna, kontrastuje z nią ogorzały kolor skóry prawej dłoni kobiety. 

Kobieta wskazującym palcem celuje w starca. W lewej dłoni trzyma pochodnię. Płomień przesłania lewa dłoń starego mężczyzny, który unosi ją w obronnym geście.  Głowę zwraca w naszą lewą stronę. Czubek głowy jest łysy, po bokach rosną siwe włosy. Czoło przecinają poziome zmarszczki. Ciemne oczy spoglądają spod krzaczastych brwi na młodego mężczyznę. Maluje się w nich smutek i przerażenie. Twarz porasta krótka i gęsta siwa broda. 

Ramiona okrywa jasnobrązowy płaszcz. Za rękaw uniesionej lewej ręki starca chwyta młody mężczyzna. Jest to żołnierz w błyszczącej blaszanej zbroi. Jego głowę zdobi kapelusz z wielkim piórem. Spod kapelusza wyłaniają się pukle jasnych włosów. Idealnie gładka skóra twarzy żołnierza zdradza bardzo młody wiek. Usta rozchylają się jak gdyby w pół słowa. Palec lewej dłoni wskazuje na starca. 

Postaci namalowane są na brunatnym tle.

Scena przedstawia moment opisany w XIV rozdziale Ewangelii św. Marka. Służąca rozpoznaje w Piotrze ucznia Jezusa. Młody żołnierz chce go schwytać, jednak Piotr wypiera się swojego nauczyciela. 

Prezentowany obraz należy do grupy dzieł powstałych w kręgu tak zwanych utrechckich caravaggionistów. Pod tym pojęciem kryje się twórczość holenderskich artystów związanych z Utrechtem, którzy byli bezpośrednio zainspirowani sztuką Caravaggia. Najważniejszymi przedstawicielami tego nurtu byli między innymi Hendrick ter Brugghen, Gerrit van Honthorst oraz właśnie Dirck van Baburen.

Konsultacja audiodeskrypcji: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Miłosz Kargol