Obraz namalowany w pozycji pionowej przedstawia damę w parku o zmierzchu. Dama siedzi na wprost widza na bliżej nieokreślonym przedmiocie, przysłoniętym całkowicie przez postać oraz panujący wokół mrok. Dama ujęta została do kolan. Tło jest pogrążone w półmroku, co kontrastuje z jasno oświetloną postacią znajdującą się na pierwszym planie. Kolorystyka jest chłodna, o srebrzystych tonach. 

Kobieta znajduje się w centrum kompozycji. Siedzi na wprost widza, delikatnie zwrócona w lewą stronę. Jej włosy mają rudawy odcień. Są częściowo spięte i mocno skręcone w drobne loki. Na środku znajduje się przedziałek, który oddziela pukle okalające twarz. Tył włosów jest rozpuszczony, z pasmami opadającymi na plecy i prawe ramię. Włosy sięgają obojczyków. Twarz modelki jest owalna i jasna, jednolicie oświetlona. Czoło jest wysokie, a brwi ciemne i zaokrąglone. Duże, ciemne oczy kierują swoje spojrzenie wprost na widza. Nos jest długi i smukły, a usta pełne i zaróżowione. Wyraz twarzy jest poważny i elegancki. Szyję oraz uszy postaci zdobią białe perły. Dama ubrana jest w suknię odsłaniającą dekolt. Suknia jest brązowa, z haftowanymi zdobieniami na całej powierzchni w kolorach błękitu, bieli i złota. Na suknię pada bezpośrednie światło, które nadają materiałom świetlistości. Dekolt zdobi srebrna broszka z białą perłą. Spod sukni wystaje biała koszula z bufiastymi rękawami. Na ramiona narzucona została błękitna tkanina. Kobieta przytrzymuje krawędzie chusty. Prawa ręka zgięta jest w łokciu, prawdopodobnie oparta o fontannę. Lewa ręka, również zgięta w łokciu, uniesiona jest do prawej piersi. 

 Po lewej stronie znajduje się szara figura Amora. Jest średniej wielkości, odpowiadająca wielkości małego dziecka. Figura jest subtelnie oświetlona, stanowi element fontanny. Amor przedstawiony został jako małe dziecko ze skrzydłami. Stoi odwrócony do widza prawym bokiem. Unosi prawą rękę do góry. Głowa przechylona jest delikatnie ku dołowi. Prawa noga jest delikatnie zgięta w kolanie, a lewa uniesiona do tyłu. 

Obok Amora, po prawej stronie, znajduje się różany krzew z jasnoróżowymi kwiatami i zielonymi liśćmi. Krzew znajduje się na postumencie fontanny. Spod gałązek wypływa woda. 

Portret damy przedstawia kobietę z wyższej warstwy społecznej ukazanej w parku o zmierzchu, co było zgodne z ówcześnie panującą modą. Poszczególne elementy uzupełniające obraz są typowe dla ówczesnych portretów kobiecych. Są to symbole kobiecych cech, którymi powinna charakteryzować się dama idealna. Perły oraz woda związane były z cnotą, czystością i niewinnością. Kwiat róży oraz figura Amora stanowią atrybuty Wenus, bogini miłości. Symbolizują miłość, wierność i płodność. 

Caspar Netscher był holenderskim malarzem, który rozpoczął swoją aktywność jako portrecista w połowie lat 60. XVII wieku, a około 1670 roku skupił się niemal wyłącznie na tym temacie. Od początku jego wizerunki cieszyły się dużym uznaniem, a zamówienia otrzymywał od osób z najwyższych kręgów społecznych. W Hadze, gdzie znajdował się dwór namiestnika Zjednoczonych Niderlandów, klientami Netschera byli między innymi dworzanie, patrycjusze, regenci, a także dyplomaci.

Audiodeskrypcja: Emilia Szymańska
Konsultacja: Adrian Wyka
Konsultacja merytoryczna: Miłosz Kargol