Święta ukazana jest w pozycji stojącej jako młoda szczupła kobieta w koronie. Ma długie ciemne włosy. Ubrana jest w zieloną suknię i złoto-granatowy płaszcz spływający do ziemi. Święta trzyma w prawej dłoni miecz ze złotą rękojeścią, skierowany ostrzem w dół. Spod płaszcza wyłania się brodaty mężczyzna, czyli cesarz Maksencjusz, prześladowca świętej. Ta depcze go, stojąc na jego plecach. Zza jej prawego boku wyłania się fragment koła. Sięga ono do bioder kobiety. Rzeźbę ustawiono w sali muzeum na drewnianym postumencie.

Korona świętej Katarzyny jest złota, ozdobiona szeregiem kwiatów. Są one ustawione pionowo, biegną dookoła górnej krawędzi korony. Brązowe włosy wiją się w gęstych puklach do łokci ugiętych rąk. Spływają na złoty płaszcz. Twarz świętej jest idealnie gładka, niemal biała. Wysokie czoło jest mocno wypukłe. Cienkie łuki brwi unoszą się lekko nad jasnymi oczami. Spoglądają one w zamyśleniu. Wyraziste usta uśmiechają się subtelnie. Sylwetka świętej wygina się w sposób charakterystyczny dla sztuki średniowiecznej. Głowa kobiety przechyla się w stronę lewego ramienia. Wąskie ramiona przechylają się w jej prawą stronę. Lewe biodro wygięte jest w jej lewą stronę. W sumie sylwetka układa się w kształt przypominający dużą literę S. 

Zielona suknia opina kształtny biust i wąską talię. Od pasa rozszerza się, mocno marszczona. Zdobią ją wzory w kształcie złotych rombów oraz pasek. Płaszcz świętej ma formę obszernej peleryny spiętej paskiem na wysokości obojczyków. Spływa on w licznych fałdach na plecy i ramiona, do samej ziemi. Kobieta przytrzymuje prawą krawędź płaszcza lewą dłonią. Jego granatowa spodnia strona jest wywinięta.  

Jest on w proporcjach dużo mniejszy od niej. Mężczyzna leży na brzuchu. Stopy ma z naszej lewej strony. Unosi głowę, wspierając się na rękach. Ma brązową skórę, nosi złoty diadem. Ma długie czarne kręcone włosy. Bujna broda sięga do klatki piersiowej.
Z tyłu rzeźba jest wydrążona.